| |
Να στρίβεις σε κοιτάζω στη γωνία
με τα μαλλιά σου ν’ ανεμίζουνε
σαν ένα ξωτικό, σαν οπτασία
που με μάγια πολλά το νου μου κλέβει,
είναι όμοια η ζωή μου με μια πόλη
που σμήνη στούκας βομβαρδίζουνε,
μα εσύ με τις ματιές σου βιτριόλι
στα μαύρα μου με πέταξες ερέβη.
Αχ κατάντησα βουλιαγμένο, σάπιο πλοίο
απ’ της θάλασσας την τρικυμία
όταν έφυγες στο κρύο.
Δεν νταγιάντισα μοναχός μου παραλύω
γιατί με άφησες χωρίς αιτία
με ένα σου ξερό αντίο.
Να στρίβεις σε κοιτάζω στη γωνία
μες στο δρομάκι που λασπώθηκε
απ’ των ματιών μου τη θεομηνία
που την καρδιά μου σχίζει σαν λεπίδα,
μα το άσπρο σου δεν μου έδωσες το χέρι
και μοιάζω αηδόνι που λαβώθηκε,
των στεναγμών μου χίμηξε το ασκέρι,
μα αντάμα μου δεν σε κρατώ για ασπίδα.
Αχ κατάντησα βουλιαγμένο, σάπιο πλοίο
απ’ της θάλασσας την τρικυμία
όταν έφυγες στο κρύο.
Δεν νταγιάντισα μοναχός μου παραλύω
γιατί με άφησες χωρίς αιτία
με ένα σου ξερό αντίο.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
