| |
Επίσης 2014
Στην τέφρα μου πάνω όλοι πατήσαν
- νεκροί και ζωντανοί - κι απ'της ζωής μου
την υδρία,...άφθονο ήπιαν το νερό και το κρασί,...
στην πλάτη μου κάρφωσαν μαχαίρια,με δόντια
και με χέρια,...ενώ αμέριμνος στεκόμουν στην άκρη
ενός κυκεώνα και θαύμαζα...τον ουρανό με τις
πλειάδες και τα φώτα,..τον μέγα κόσμο,
τον γαλαξία...κι ονειρευόμουν νά βρω την Τροία.
Στα μάγουλα τον Πρίαμο να φιλήσω,που έχτισε
ένα τέτοιο μεγαλείο και στου Έκτορα τη μάνδρα
άγρια άλογα να τιθασέψω,...να του ζητήσω να μου
δείξει πως κρατάνε το σπαθί,...αν χρειαστεί ποτέ
να πολεμήσω...και ποιά μάχης ιαχή για τους
εχθρούς να ξεφωνίσω!
...Στο Ίλιον να σεργιανίσω ένα βράδυ παρέα με
την Ανδρομάχη,μαζί...με την Κασσάνδρα νά βρω
λύση πριν το μαρτύριο ξεκινήσει,...να ψέξει τον
ωραίο Πάρη,την ξανθή Αφροδίτη των ελλήνων,...
ταίρι να μην πάρει και...γνώμη γρήγορα ν'αλλάξει
μη χρεία υπάρξει,βέλος να διαπεράσει επίβαλο
ηρωικό...κι έτσι ο Αχιλλέας παντοτινά να ζήσει,
με την Ιφιγένεια αγκαλιασμένοι σε δώμα νυφικό.
..Κι ενώ όλα τούτα στοχαζόμουν και μεγαλοπιανό-
μουν,..ένιωσα να αιμορραγώ,...με δέος έσυρα τα
χέρια μου στην πλάτη,αντίλαλος στο χώμα,αίμα
χάμου να στάξει και δίχως να πτοηθώ απ'τα
μαχαίρια,..τράβηξα έξω την πληγή,...την άφησα
να αιμορραγεί,τυφλός από της έκπληξης το μίσος,..
πως μιά σταγόνα χωράει τόσο πλήθος
- τις σταγόνες - μέσα σε μιά πληγή.
Και...δε θυμάμαι τα σκαλοπάτια να κατεβαίνω
από τον κυκεώνα,...θυμάμαι όμως πόσο βάρυνε
η ανάσα μου απ'το μένος,..καθώς μιλούσα με την
Εκάβη και...μεγαλοπιανόμουν και θαμπωνόμουν
απ'τις πλειάδες του θόλου και τα φώτα.
...Κάπως έτσι έφθασε απόμακρη στ'αυτιά και η
φωνή μου- βοή -...σαν από πέτρες,που από
βράχους θεόρατους κυλάνε...και μιά ασπίδα
μάρμαρο σκέπασε το κορμί μου,..που έγραφε:
'Για πάντα...αναπαύσου ενθάδε!'...
Κι είχε πάνω ένα τεράστιο Λάμδα σκαλισμένο,...
από νύχι λάμιας,...που έξυνε γελώντας την ψυχή μου...
...Και πιο χαμηλά επίσης,για πάρτο λίγο δεξιότερα!
Επίβαλος,(ο)=φτέρνα,(η)
Υ.Γ. Στο κέντρο υπάρχουν πολλά για να
υποδέχονται τους τουρίστες,αλλά ούτε
μιά προτομή,ούτε ένα άγαλμα του Ομήρου
(άφαντος)και δεν είναι η μόνη περίπτωση,
η σύγχρονη Ελλάδα καθώς διαθέτει πληθώρα
προσώπων από το παρελθόν για να τιμήσει
και να στολίσει τις πλατείες της,με τις προτο-
μές τους και γενικά τους χώρους επισκεψιμό-
τητας,δεν τιμάει κανέναν,μήπως και της ξεφύγει
κάποιος από παράλειψη και κατηγορηθεί για
μεροληψία,έτσι έχει το κεφάλι της ήσυχο
(η εκάστοτε ηγεσία) και αναφέρομαι βέβαια στις
περασμένες οικονομικά ανθηρές εποχές
(τώρα είναι αργά),...τότε που μπορούσαν,αλλά
δεν τους ενδιέφερε,..παραμένει ωστόσο
ενδεικτικό το γεγονός,για το ποιοί κυβερνούσαν
ανέκαθεν και εξακολουθούν.
Αποσαφήνιση:Οι Τρώες ήταν έλληνες,από
τα ελληνικά φύλα που είχαν περάσει απέναντι
και είχαν ιδρύσει πόλεις,που από μόνες τους,
θεωρούνταν βασίλεια και κράτη,καθώς σε εκείνα
τα χρόνια,δεν υπήρχε η έννοια των λαών και των
εθνών,ο Αγαμέμνονας κατάφερε ακριβώς αυτό,
συνενώνοντας τα ελληνικά φύλα,του τότε αρχαίου
κόσμου υπό την εξουσία του κι όταν λέω 'την
Αφροδίτη των ελλήνων',σαν να ξεχωρίζω τους
Τρώες από τ'άλλα ελληνικά φύλα είναι λόγω
ομοιοκαταληξίας σε σχέση με το ποίημα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
