| |
Με πλοίο μπαρκάρισα αλαργινό,
φορτωμένο με μετάξι.
Οι σκέψεις μου όλες σε τάξη.
Έτοιμος για ταξίδι μακρινό.
Σε θάλασσα να μην πνιγώ,
από μικρός φοβόμουν.
Μα πιο πολύ νοιαζόμουν,
άλλους τόπους μαγεμένους για να δω.
Ζαλισμένος γυρνούσα στης Ινδίας τα λιμάνια,
με ήχους από σιτάρ,τάμπλας και σινάϊ.
Σε υπόγειο φημισμένο, έμπλεξα κάποτε με κάτι αλάνια,
για του κάπελα την κόρη, την πανέμορφη Γιουνάϊ.
Απ’την Κίνα στην Αγγλία.
Είδα Μανδαρίνους με πλουμίδια στολισμένους
και Άγγλους λόρδους κορδωμένους.
Αγκαλιά,πότε με μια Γιού-Λη ,πότε με μια Μαρία,
τους δικούς μου στην πατρίδα νοσταλγούσα·δεν τους είχα ξεχασμένους!
Τώρα σκουριασμένα στέκουν τα καράβια στο καρνάγιο.
Τα λιμάνια και οι θύμησες τους μένουν.
Σκέφτομαι κι αναπολώ·με δυσκολία κάνω κουράγιο.
Γέρος πια,ταξίδια άλλα δεν με περιμένουν.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
