| |
Ακόμη λίγη 2010
Σαν...οστεοτόμοι οι λέξεις έσπασαν τα φτερά μου
και νυστέρια κοφτερά περιχαρακώνουν το περίγραμ-
μά μου κι ένα όνειρο σαν πυγολαμπίδα που τρεμό-
παιζε στο δάσος,...έσβησε κι αυτό στο βάθος...
Δίχως συνειρμό και συνοχή το τώρα,...σκόρπισαν
τα οράματα του χθες,..ψυχορραγούν ακόμη οι στιγμές,
...μέλλον και παρόν ενώθηκαν...σ'ένα και έδωσαν
άθροισμα...το τίποτα και το κανένα.
Άθλιο κουβάρι οι αναμνήσεις...κρύβονται στα παρα-
πήγματα της λήθης,..ό,τι αργοπεθαίνει,...οδυνηρά
παθαίνει και μαθαίνει,...γι'αυτό και επιλέγω,γρήγορα
τούτος ο γόρδιος δεσμός της θλίψης,..για πάντα να
κοπεί,..τώρα που απομένει...ακόμη λίγη αντοχή!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
