| |
Από τα χείλη σου θα πιω
σταλιά-σταλιά το Λιβυκό
πόσο να δεις πως σ’ αγαπώ
και στης άνοιξης τα μύρα
θα σου τραγουδώ με λύρα
του σεβντά μου την πλημμύρα
που με κάνει ναυαγό.
Στη μάνα σου να μην το πεις
στον ερχομό της χαραυγής
πως θά’ μαστε ζευγάρι εμείς,
με τον ήλιο μάρτυρά μας,
για παρέα τα όνειρά μας
κι η μικρούλα κάμαρά μας
ομφαλός θά’ ναι της γης.
Το σώμα σου το λυγερό
γιοφύρι κάν’ το να περνώ
στην αγκαλιά σου να χαθώ,
και στο μαύρο μου το χάλι
με συρτό και πεντοζάλη
θα μου φέρνεις παραζάλη
σαν ρακή για να μεθώ.
Στη μάνα σου να μην το πεις
στον ερχομό της χαραυγής
πως θά’ μαστε ζευγάρι εμείς,
με τον ήλιο μάρτυρά μας,
για παρέα τα όνειρά μας
κι η μικρούλα κάμαρά μας
ομφαλός θά’ ναι της γης.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
