| |
Εδώ στην άκρη του γκρεμού
στο τέλος του καλοκαιριού
σαν μετανάστης η ζωή σου σε γυρεύει
με τα σημάδια του θεού
μες τα συντρίμμια του καιρού
ότι αγαπάς και σε πονάει περισσεύει.
Εδώ στην ίδια γειτονιά
που σε γνωρίζουν τα σκυλιά
παρκάρεις πάλι και κοιτάζεις το φεγγάρι
στα ίδια γνώριμα στενά
που σε κρατήσαν αγκαλιά
αυτό το όνειρο που ζεις το λεν Βαρδάρη...
Εδώ που έμαθες να κλαις
και σ' αγαπώ γλυκά να λες
γύρισες πάλι σαν βαλίτσα ξεχασμένη
κι όσα δεν θες κι όμως τα θες
είναι αυτά που τώρα δες
γίναν θηλιά και σε κρατάνε κρεμασμένη....
Εδώ στην μέση του χαμού
στις εκβολές του ουρανού
ξυπνάς πρωί και τον καφέ σου ετοιμάζεις
σαν ένα νεύμα του ματιού
κι ένα αντίο του φιλιού
μιλάς αργά μα με τα λόγια σου τρομάζεις.
Εδώ ανήκεις πια κι εσύ
σ' όλα τα πως και τα γιατί
βάλε φωτιά για να ζεστάνεις το παρόν σου
Εδώ ανήκεις πια μικρή
κι όσα σε κάνουν δυνατή
είναι αυτά που έχουν βρει το διαολό σου
Καλώς όρισες ....
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 3
| | | | | | | |
|
