| |
Τους βουερούς τους δρόμους σεργιανώ
όπως αμούστακο χαμίνι
και φιλαράκι έχω κολλητό
το στεναγμό που δεν μ’ αφήνει.
Δεν έχω χέρι για να στηριχτώ
μιαν αγκαλιά ζεστή να κλάψω
κι εσένανε που τόσο αγαπώ
μες στην καρδιά σου για ν’ αράξω.
Κλείσανε σαν μού’ φυγες στον κόσμο τα λιμάνια,
οι πολιτείες ερημώσανε
με χώρισες και γνώρισα την πίκρα, την ορφάνια
και τις μπόρες που με λιώσανε.
Κλείσανε σαν μού’ φυγες στον κόσμο τα λιμάνια
και μού’ γινες αρρώστια μου και τρέλα μου τιτάνια.
Τους βουερούς τους δρόμους σεργιανώ
όπως παιδί στη βιοπάλη
και σβήνω που για μένα το φτωχό
απάγκιο δεν είσ’ ακρογιάλι.
Δεν έχω μια γωνιά για να σταθώ
βαρύς ο πόνος δεν μερώνει
τα δυο σου χείλη πια δεν τα φιλώ
που πάθος μού’ γιναν κι αφιόνι.
Κλείσανε σαν μού’ φυγες στον κόσμο τα λιμάνια,
οι πολιτείες ερημώσανε
με χώρισες και γνώρισα την πίκρα, την ορφάνια
και τις μπόρες που με λιώσανε.
Κλείσανε σαν μού’ φυγες στον κόσμο τα λιμάνια
και μού’ γινες αρρώστια μου και τρέλα μου τιτάνια.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
