| |
Η τεμπελιά
.
.
.
.
Αυτός:
=====
Ξύπνα πια σου λέω, σήκω απ΄ το κρεβάτι
Για δες που μεσημέριασε, σου φτάνει το ραχάτι
Έλα ξεκίνα τις δουλειές – γυναίκα αυτή και πάλι -
Σιδέρωσε, σφουγγάρισε και τρέχα στο μπακάλη
Μαγείρεψέ μου, σήμερα στιφάδο με κρεμμύδια
Και για το βράδυ από νωρίς καθάρισε τα μύδια
Πήγαινε στον κήπο πιάσ’ το σκαλιστήρι
Και πρόσεχε τον γείτονα που κάνει μπανιστήρι..
Κατέβα στο υπόγειο, συμμάζεψε στο κρύο
Και σαν τελειώσεις όλα αυτά, έλα και στο γραφείο.
Η τσίμπλα στα ματάκια σου και τα μαλλιά σου τράγια
Και το τραπέζι από χθες γεμάτο αποφάγια
Είν’ η κουζίνα βρώμικη, τα πιάτα στοίβα τα’ χει
και στο σαλόνι θα ’λεγες πως έχει γίνει μάχη.
Σου το’ χω πει πολλές φορές –αμάν βρε κοριτσάκι-
Φτιάξε που τρέχει από μηνός το έρμο καζανάκι.
Αν δεν συνέλθεις σύντομα από τα τεμπελίκια
Με τη ακαματιά αυτή θα βγάλουμε σκουλήκια.
Ούτε γελάς, ούτε μιλάς, μας ρίχνεις μια πεντάρα
κι φάτσα σου δεν βλέπεται απ΄ τη βαριεστιμάρα
Έλα κοριτσάκι πιάσε το βιβλίο
Η Άννα πάλι αδιάβαστη θα πάει στο σχολείο.
Πιάσε το βελόνι, μη βλέπεις το ταβάνι
και δες που ξεστριφώθηκε της Τάνιας το φουστάνι.
Ενεργοποιήσου, στη σκάφη πιάσε ρόλο
Ο Νίκος έχει άπλυτα και φεύγει για το Βόλο
Έλα κοριτσάκι φτιάξε τον καφέ μου
Η μέρα είναι δύσκολη, βοήθα με, καημέ μου.
Σήμερα τρέχω όπως χθες δουλειές για να προλάβω,
και μια νέα οικοδομή αρχίζω να τη σκάβω.
Οι επιταγές απλήρωτες, να σκάσουν είναι κρίμα
θα τρέξω και στην τράπεζα να καταθέσω χρήμα.
Κι όταν τα πάντα κλείσουνε, σένα καφενεδάκι
Μαζί με την παρέα μου να πιω ‘κανα ουζάκι.
Το μεσημέρι σίγουρα, δεν ευκαιρώ ν΄ ανέβω
Γιατί και πάλι σ’ εκλογές σκέφτομαι να κατέβω.
Άλλος :
=====
Φίλε μου λυπάμαι, κοίταξε λιγάκι
Το ξέρω εξοργίζεσαι μ΄ αυτό το κοριτσάκι.
Δεν φταίει η περίοδος της κλιμακτηρίου
ούτε που θύμα πέσατε του χρηματιστηρίου.
Φίλε μου νομίζω έχεις απαιτήσεις
ότι μπορείς και μόνος σου, γιατί να το ζητήσεις;
Βάστα τ’ αντριλίκι, και μη σου τη δίνει
Το φταίξιμο της κούρασης δεν βρίσκεται σε κείνη.
Φίλε μου αν θέλεις να μάθεις την αιτία
Πάρε την απόφαση και ρώτα τη ιδία.
Μαλάκωσε σου λέω, άσε τα καψόνια
Πάρε πια την απόφαση και πες της με συμπόνια:
Αυτός :
======
Τι θέλεις αγαπούλα μου γλυκιά κι ονειρεμένη;
Ποιο βάρος σε απασχολεί και είσαι κουρασμένη.
Να βγάλεις τα εσώψυχα, θα σε παρακαλέσω,
Κι όσες δουλειές σου έχω πει, εγώ θα εκτελέσω.
Γώ θα φροντίσω τα παιδιά, εγώ θα συγυρίσω
Κι’ όλο το σπίτι απ΄ αρχής θα το μοσχομυρίσω.
Θα μαγειρέψω νόστιμα, τα πιάτα μας θα πλύνω
Και μόνο την ψυχούλα σου να δω πως απαλύνω.
Αυτή :
=====
Όλα τ΄ αστέρια τ’ ουρανού, τα κάλλη και τη δόξα
Των φίλων τις παρέες σου και των κοινών τη λόξα
Το ξάνοιγμά σου στις δουλειές, τα δώρα και τον πλούτο
Ποτέ μου δεν τα ζήλεψα και θέλω μόνο τούτο:
Να νοιώσω το παρήγορο άγγιγμα της ψυχής σου
και να ‘μαι ένας πραγματικός σύντροφος της ζωής σου
Δεν με κουράζει τίποτε, και είναι τ’ όνειρό μου
να νιώθω πως με σέβεσαι, πως είσαι στο πλευρό μου.
.
.
.-.-
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
