| |
Ο κύκλος του λαβύρινθου 2013
- ο λαβύρινθος του κύκλου -
Γεννήθηκαν σε ξεχασμένο κήπο,απόμερο στρατί,απόμερο
και ξεχασμένο απ'τη ζωή.Γεννήθηκαν σε κήπο λασπωμένο,
ανάμεσα σε άγρια βλαστάρια που βίαια ριζώνουν - απεγνωσμένη
τους προσπάθεια -...κάποιοι τους αποκάλεσαν βρώμικο και
άχρηστο καρπό κι ο σπόρος πριν να αφεθεί και νά'βρει τόπο
μοιάζει να χάνεται στη...γη.
Πράσινης χλόης αγριάδα,που στο ριζικό της έγραψε η μοίρα,
άγρια ο καιρός να ξεριζώνει,σπονδή στην ίδια τη ζωή.Παρίες!
Μιά διαιώνιση οικτρή,λένε οι πολιτισμένοι κι οι άριοι δικαιωμέ-
νοι,στους αιώνες...μ'αυτό το όνομα μέσα σ'αυτήν την κολυμπύ-
θρα βαφτίστηκαν πολλοί! 'Και...κύκλο οι ασεβείς περιπατούσι'! (ψαλμός Δαυίδ)
Στου λαβυρίνθου τους αιώνες,..μήπως βρισκόμαστε ανάμεσα
και'μεις,...ενώ νομίζουμε πως στέκουμε απέξω;
...Και νά τον ο Μινώταυρος,..σε μυστικό πυρήνα κέντρου στέκει,
ακλόνητος,αήττητος και άτρωτος- ο κόσμος σου όλος -μίγμα το
κατώτερο των μιγμάτων,..το'εγώ' ανυπέρβλητο,μα τάχα...ήδη στέ-
κουμε απέξω,ευτυχισμένοι και ευσεβείς...και οδεύουμε δικαιωμένοι
κι όλοι άριοι,ανώτεροι,πολιτισμένοι!
...Είναι αληθινά σοφό να λες - είναι; - δικό μου πρόβλημα δεν είναι,
...εγώ στέκομαι με τους απέξω ευσεβείς,βρήκα την έξοδο!Τί τυχερός
που είμαι!...Έτσι ομόκεντρα διαιωνίζεις και πλαταίνεις - τον κύκλο
του κακού - τον κύκλο του λαβύρινθου...'και κύκλο οι ασεβείς περιπα-
τούσι,'περιπλανώμενοι εις τον αιώνα ευτυχείς...και από δίκαιος και
σοφός,γίνεσαι άδικος κι εσύ.
Στη ζυγαριά του Άχρονου Κριτή και...το υστέρημα και...το περίσσευμά
σου,δίνουν τόκο,το ζύγι υπέρ θα στο μετρήσει...αν βρουν εφαρμογή
σωφρόνως: - Σε σ'ένα που'δωσα πολλά,δίκαιε,ευσεβή,πολιτισμένε,
περίμενα πλούσια τη σοδειά! Μήπως στον κύκλο του λαβύρινθου να
σε ξανακυλήσω; Όχι από μίσος ,ούτε απ'οργή,...παιδεύω όσους αγαπώ,
για να κατανοήσουν,μέσα απ'τον πόνο τον ανθρώπινο.
...'Και κύκλο οι ασεβείς περιπατούσι'...- εκατομμύρια ψυχές - περιπλανώμενοι
στα κακοτράχαλα του βίου,οδοιπορούσι,όχι από μίσος,ούτε από οργή,..
για να κατανοήσουν μέσα από τον πόνο...πρώτα πάνω στον ίδιο τους
τον εαυτό...κι άλλους να μην ξαναπονέσουν πια...Κι όμως αυτό το παιδα-
γώγημα κρατάει καιρό και εις τον αιώνα κύκλο οι ασεβείς,..στα αδιέξοδα
μαζώχτηκαν του λαβυρίνθου.
Το σύμπαν αγαπά τους κύκλους,την κίνηση,τις κρίσιμες για την ψυχή και
τη συνείδηση,καμπυλότητες-στροφές κι από το κέντρο,της ακτίνας την
προσπάθεια θα χαράξω,διαγράφοντας μιά τέλεια κυκλική τροχιά,τις τρακό-
σιες μου,εξήντα μοίρες - του βίου μου τις μέρες - με σταθερή περίμετρο
...μα πάντα κύκλος κι εγώ απεγνωσμένα ψάχνω τη διαιώνιση του λαβυ-
ρίνθου να σταματήσω - και να εξέλθω -.
Τη διάμετρό του ακολουθώ και γίνεται η κίνηση ευθεία - το σάλπισμα -
και ο λαβύρινθος γκρεμίζεται σαν άλλη Ιεριχώ και μένει μόνο η ευθεία
- η γέφυρα - ένωση θεία,υπέβαση και σμίγουν δυό σημεία,γη κι ουρανός
- σαν σάρκα μία - στα άκρα καθώς στέκουν.
Δυό σημεία που ταυτίζονται - μέσα απ'την ίδια ευθεία - κι ας στέκουνε
αντικριστά - αρχή και τέλος - κι ύστερα...χάνονται σαν ενωθούν - τέλος
κι αρχή - το τέλος γίνεται αρχή...και μένει η τελεία,αρχή,μέση και τέλος
- το ένα - σαν δίσκος φάσματος χρωματικός,μ'όλα τα χρώματα απ'τη ζωή
σου αθροισμένα ,που τίθεται σε κίνηση και πάλλεται και δίνει πάντοτε
λευκό,..ο πυρήνας σου ψυχή και ενώνεται - ενώνεσαι - με τον Δημιουργό.
Κι όλος ο πόνος χάνεται,...όπως σε γέννηση ανθρώπου,σαν μάνα που
ανασκιρτά από χαρά στο πρώτο κλάμα - κι όλο τον πόνο της,τον πρό-
τερο ξεχνά - στη θέα του πολυαγαπημένου τέκνου,μέσα από γέννα πόνου
κι όμως είναι χαρά...Έτσι σκιρτά και η ψυχή στο πρώτο άκουσμα,όταν το
θείο μέσα της αναγνωρίσει αληθινά.
Πίσω από κάθε πράξη ασύλληπτη,ακατανόητη ή ίσως εμφανή και δεδομένη,
κρύβεται κι ένας ουράνιος συμβολισμός που αναμένει,μ'άλλο βλέμμα να κοι-
τάξεις,με βλέμμα νου στην αδιαφάνεια,να διαπεράσει την επιφάνεια,για να
συνθλιβούν τα τείχη των κύκλων,των ομόκεντρων και των αιώνιων του λα-
βυρίνθου.
Είπε: - Δε θα σου πω τ'όνομά Μου,άνθρωπε και δημιούργημά Μου,δυσβάστα-
χτο στους ώμους σου φορτίο - ανέτοιμος - καθώς είσαι και θα σωριαστείς,από
της θεικής δύναμης το βάρος,ούτε στο πρόσωπό Μου,απευθείας θα κοιτάξεις
- ο πρώτος σου παράδεισος,...έτοιμος σου χαρίσθηκε και εύκολα προδόθηκε -
νήπιο καθώς είσαι,από το φως Μου θα τρομάξεις,...συνείδηση και γνώση πρέ-
πει να διαβούν μαζί,συνειδητά με γνώση ας επιλέξει η ψυχή,έτοιμος όταν θά'σαι.
: - Δύσκολο το μονοπάτι Μου,γι'αυτό στο λίγο σου - ακόμη - αρκείσαι,θα με γνωρίσεις
ωστόσο μέσα σου αν κοιτάξεις και δεις τα έργα σου αποτυπωμένα στης γης τη σάρκα
και θα με συναντήσεις μέσα από κάθε μυστήριο και συμβολισμό καθαγιασμένο και
όταν ευθεία στα μάτια Μου,κρίνω την ψυχή σου,θεός θα ζήσεις πλάι σε θεό,δίκαια
και σωφρόνως,με έλεος,γαλήνη και αγάπη.
Μίλησε κάποτε ο Κύριος και τέτοια είπε στους ανθρώπους,μα καθώς ήταν νήπιου
ακόμη η θέλησή τους,νόμισαν πως άκουσαν βοή από πολλά νερά και βουητό χει-
μάρρου η φωνή Του και έντρομοι έτρεξαν για να προστατευθούν σε σπήλαια σκο-
τεινά της ύπαρξής τους- σε λαβυρίνθους -...Κι ο Κύριος μακρόθυμος,ακόμη έξω πε-
ριμένει,..τον άνθρωπο νά βγει προς αναζήτησή Του,σαν κυνηγός με ζήλο,που απο-
τυπώματα αλήθειας ιχνηλατεί.
...Κάποιοι.έτσι ξεκίνησαν,παρίες από τη γέννηση ακόμη της ζωής τους - σε φαύλου
κύκλου διαδρομή - και κάποιοι έγιναν στον δρόμο της ζωής,άλλοι γεννήθηκαν
- ακόμη από τη μερα της γέννησή τους - ψυχές σε ξεχασμένο κήπο - περίεργοι
δρόμοι - κι...άλλοι συνάντησαν στη μοίρα τους τον κήπο.Εσύ ο κόσμος όλος
- ο καθένας - τί θα μπορούσε;Τί θα σκεφτόσουν άραγε γι'αυτό;
Εσύ προνομιούχος,στέκεσαι τάχα απέξω;...Ίσως,με βεβαιότητα μπορείς να ορκι-
στείς;Αν ναι.είσαι στ'αλήθεια τυχερός,την τύχη σου αυτή,τί θα την κάμεις;Μα πάλι
όταν μπορείς κι έχεις να δώσεις,γίνεται και δικό σου πρόβλημα,η τύχη σου καλή
και όμορφη,σου δόθηκε περίσσευμα - να πλεονάζει - για να διδάξεις...και να διδα-
χτείς.
Αυτός ο κύκλος σου ψυχή με εξουθενώνει,στου λαβυρίνθου τον πυρήνα σου,το
κερασφόρο τέρας μέσα μου,δώς μου να συνθλίψω,την έξοδο από τον κύκλο σου,
να βρώ - τον μάταιο -...και στην τραχιά τροχιά ακόμη της φαυλότητάς σου,σαν
ασεβής περιπατώ,τους δρόμους σου με κόπο,με κουρασμένα βήματα ισιώνω
και λειαίνω.
Κάποιος μου είπε - νόμισε έστεκε απ'έξω - τάχα είμαι απέξω,...άριος κι εγώ
...κι εγώ του φώναξα: - Τόσο ψεύδος μέσα μου δεν έχω!..Και γκρέμισα ένα
τοιχάκι - τόσο δα μικρό - του λαβυρίνθου μου,του απέραντου,του ξαναφώ-
ναξα με φόβο ομολογώ: - Θέλω να πορευτώ μιά μέρα θεός,πλάι σε θεό
- για σκέψου ο τιποτένιος -...ναι,άνω θρώσκω,...ούτε Εκείνος στερήθηκε τον
πόνο,εγώ γιατί να στερηθώ;
Πόνος,η μοίρα των ανθρώπων,το παιδαγώγημά τους - μέχρι την υπέρβαση -
ανώδυνα χαρίσθηκε ο πρώτος μας παράδεισος και τόσο εύκολα προδόθηκε
γι'αυτό - σαν δώρο,χωρίς κόπο - ...μα η φωνή του κάποιου,επέμεινε ατάραχη
και φοβερή,ρωτώντας κάτι τρομερό,που μέχρι τώρα όπως τότε αντηχεί.
: - Αντέχεις;
...Κι εγώ...ανταπάντησα,από φόβο αναρριγώντας,...σας το ομολογώ.
:- Δεν ξέρω φίλε,σαν ασεβής ακόμη περπατώ...θα δείξει.
...Και κύκλο...ακόμη οι ασεβείς περιπατούσι,..στης ζωής τους λαβυρίνθους
οδοιπορούσι...
Πλάτωνας:Κρατύλος
Σωκράτης: Ώδε σημαίνει τούτο το όνομα ο 'άνθρωπος'
ότι τα μεν άλλα θηρία ων ορά ουδέν επισκοπεί ουδέ
αναλογίζεται ουδέ αναθρεί,ο δε άνθρωπος άμα εώρακεν
τούτο δ'εστί 'όπωπε'- και αναθρεί και λογίζεται τούτο ο
όπωπεν,εντεύθεν δη μόνον των θηρίων ορθώς ο άνθρω-
πος 'άνθρωπος'ωνομάσθη,αναθρών ά ώποπε.
αναθρέω - βλέπω προς τα άνω,βλέπω εκ του πλησίον,
παρατηρώ μετά προσοχής
οπωπέω - οράω
όπωπα -παρακειμενος του οπωπέω
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
