| |
Περασμένη κι αυτή
άλλη μιά ώρα
δίχως νόημα κάθε στιγμή
πότε να ρθει το τώρα
Δως μου δως μου αγαπη
δως μου οτι μπορείς
μόνο δώσε μου κάτι
Πως μισώ να μπορώ
τόσα πολλά ν ανεχτώ
απροστάτευτος στη μπόρα
μια βροχή ξαφνική
τα πήρες πίσω πια όλα
Δως μου δως μου αγαπη
δως μου οτι μπορείς
μόνο δώσε μου κάτι
Ένας αέρας πολύ δυνατός
ξερίζωσε εύκολα τη ζωή μου
ένας χειμώνας πολύ ξαφνικός
σκέπασε την φωνή μου
Δως μου δως μου αγαπη
δως μου οτι μπορείς
μόνο δώσε μου κάτι
Μιά σιωπή πως να πεί
ότι νιώθει
και που να βρεί την δύναμή
κάτι να σώσει
Δως μου δως μου αγαπη
δως μου οτι μπορείς
μόνο δώσε μου κάτι
Ανοίγω το παράθυρο
να πάρω αναπνοή
μα βλέπω μιά άβυσσο
σκέψη πικρή
Δως μου δως μου αγαπη
δως μου οτι μπορείς
μόνο δώσε μου κάτι
Μου ζαλίζεις τ αρχίδια
μου ζαλίζεις τ αρχίδια
δεν γράφω ποιηση
δεν είμαι ρομαντικος
είμαι αντίρρηση
αναρχικός
μου ζαλίζεις τ αρχίδια
μην σχολιάζεις
κλεμμένα γαμήσια
σε μένα μην τάζεις
δεν μ εντυπωσιάζεις
κάτσε πιο πίσω
αμα το θές
το στόμα σου κλείστο
να μην έχεις επιπλοκές
αμα το θες
Δεν έχω και πολλά να σου πώ
προέρχομαι απο τα ζάρια
στις φυλακές στο Μονακό
έχω κάνει κάποια φεγγάρια
Φυλακές με γραβάτες
κι όχι πιστόλια
εκονόμικ απάτες
τράπεζες μ αποφόρια
Μου ζαλίζεις τ αρχίδια
στο υπογράφω
κι ας είχα τα στρείδια
μαργαριτάρια να βγάλω
Μου ζαλίζεις τ αρχίδια
σ αγαπώ Ελληνάκο
ίσως στ αποκαϊδια
με κάνεις να υπαρχω
Γελάω σαν σκέφτομαι
τα εκατομμύρια χαμένα
κι εγώ να εξέρχομαι
απεγνωσμένα
Μου ζαλίζεις τ αρχίδια
και τι να σε κάνω
λαϊκή σπανάκια κι αντίδια
ίσα που φτάνω
Πριγκιπικά ε ναι ω νο
σ έχω γραμμένο
ήμουν κάποτε στο Μονακό
μιλιόνια εγώ πιστωμένο
Φυλακές με γραβάτες
κι όχι πιστόλια
εκονόμικ απάτες
τράπεζες μ αποφόρια
Μου ζαλίζεις τ αρχίδια
πως να στο πω
μια απ τα ίδια
αδιαφορώ. ε ναι αδιαφορώ
Μου ζαλίζεις τ αρχίδια
είσαι μικρός
δεν ξέρεις δεν φταίς
ίσως με φτάσεις
αν γίνεις απολωλός
Ο δικός σου Αλέξανδρος
Με τον γιό του Ωνάση
ήσουνα φίλος
τιμή σου θανάση
μα δεν έγινες θρύλος
Ήσουν ο Άθαν
τι να σε κάνω
σαν τον Ιωνάθαν
εγώ σε διαβάζω
Αλέξανδρε μου Αλέξανδρε μου
εγώ εβδομήντα
Αλέξανδρε μου Αλέξανδρε μου
χαμογέλα μου μίλα
Μίλα μίλα και πές μου
Άλεξανδρέ μου
πως είσαι τι κάνεις
και πως περνάς
φίλε παλιόφιλέ μου
συνέχισε να με κερνάς
Αλέξανδρέ μου Αλέξανδρέ μου
πως είσαι τι κάνεις
και πως περνάς
την Φιόνα ακόμη
αν αγαπάς
Δεν θα ξεχάσω ποτέ
τις μέρες τις νύχτες
ουίσκυ με ελάφι πατέ
επάνω σε πίστες
φίλε δεν ξεχνιέσαι ποτέ
Αλέξανδρέ μου Αλέξανδρέ μου
πως είσαι τι κάνεις
και πως περνάς
την Φιόνα ακόμη
αν αγαπάς
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
