| |
Σε ξημερώματα πικρά
λόγια γελασμένα και φιλιά,
σε 'να δωμάτιο μικρό
άφησαν το τσιγάρο μισό.
Μες στον καπνό τον πιο βαρύ
οι σκέψεις νιώθουν την ενοχή
και τα λιμάνια της χαράς
δάκρυα που 'φερε ο Βοριάς.
Στα όνειρα και το κρασί
τι όμορφη που 'ναι η ζωή
μα οι μοναξιές οι ερημιές
οι συντροφιές οι πιο γνωστές.
Εκείνες οι ώρες οι στιγμές
οι πρώτες οι φλογερές
πήγαν ταξίδι μακρινό
με καπετάνιο τον καημό.
Οι πιο ζεστές οι αγκαλιές
πια θρήνοι μέσα σε σιωπές
βλέμματα στο πουθενά
κατάλαβαν... είναι πια αργά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
