| |
Κλείστηκα σε βαρετά δωμάτια
Διάβασα με πολύ επιμέλεια
Ασύλληπτες ανοησίες
Και έπνιξα τα πάθη μου
Ξανά και ξανά σε άνυδρες νηστείες
Ακούω πολύ Σοστακόβιτς
Δεν καταλαβαίνω πολλά αλλά μου αρέσει
Κάποια πράγματα ποτέ δεν είχαν σημασία
Όμως επιμένουμε να τους δίνουμε εμείς
Σαν σημάδια στον αέρα για τους ιθαγενείς
Ποτέ δεν ήμουνα ρομαντικός
Αλλά ζω εγκλωβισμένος στον ρομαντισμό μου
Από δειλία
Θέλησα να είμαι ξεχωριστός
Αλλά είμαι τόσο πολύ συνηθισμένος
Εδώ λίγα όνειρα
Μπορούν στ’ αλήθεια να συμβούν
Είμαι ακόμα τόσο ανέτοιμος
Ο δρόμος μοιάζει ανούσια μακρύς
Οι πιθανότητες απελπιστικά λίγες
Και εγώ οκνηρός και πάντα μόνος
Είμαι σκληρός με εμένα
Και με τους γύρω μου και
Κανέναν πραγματικά δε βοηθάω
Και προσδοκώ την σωτηρία του από μηχανής θεού
Την επιείκεια της μοίρας
Των συνεργατών και των αφεντικών μου
Του μέντορα και των καθηγητών μου
Και προπαντός του ίδιου του Θεού
Γιατί είμαι τόσο ανεπαρκής
Και τα όνειρά μου μοιάζουν τόσο μεγάλα
Βρίσκομαι εδώ, απλώς γιατί έτυχε
Στο πεδίο της μάχης, την ώρα της κρίσης
Γεμάτος πυρομαχικά και χρήσιμες πληγές
Και περιμένω παγωμένος
Ένα απροσδιόριστο θρίαμβο
Ή ένα μεγάλο όλεθρο
Χωρίς όμως να πιστεύω ειλικρινά σε τίποτα από τα δύο
Ίσως απλώς να έχασα το χρόνο μου
Στραγγαλίζοντας τα νιάτα μου
Γέμισα απωθημένα
Και είμαι πλέον, ένας ανάξιος λόγου
Μικρό- καραγκιοζάκος
Που όμως πρέπει να δείχνει σοβαρός
Πρέπει να επιβιώσει το ασκέρι μου
Και προσπαθώ μες την ομίχλη
Πνιγμένος στις δεισιδαιμονίες
Με τους θησαυρούς μου από καιρό
Χαρισμένους σε ηλίθιους ιθαγενείς
Ίσως η σωτηρία να είναι απλώς η ευγνωμοσύνη
Για μία ακόμα ημέρα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
