| |
Της μιάς δραχμής τα γιασεμιά
γεμίζουν το άδειο το τραπέζι.
Μα της μοίρας τα αιχμηρά καρφιά
κάνουν το δάκρυ μου αμέσως να τα μαραίνει.
Της μιάς δραχμής τα γιασεμιά
με το άρωμα σου μιλάνε
μα τα γλυκα τους λόγια χάνονται
σε μιά λίμνη από κλάματα που πολύ πονάνε.
Της μιάς δραχμής τα γιασεμιά
την αγάπης μας θυμίζουν
μα είσαι τώρα μακριά
και έπαψαν πιά να μοσχομυρίζουν
Της μιάς δραχμής τα γιασεμιά
μου τα χάριζες σε κάθε ραντεβού μας.
Μου ΄λεγες πώς η αγάπη μας
σαν το άρωμ'α τους θα μοσχοβολάει.
Της μιάς δραχμής τα γιασεμιά
τον πόνο μόνο μου θυμίζουν.
Ήταν της μοίρας μας γραφτό
τωρα οι δρόμοι μας χωρίζουν.
Της μιάς δραχμής τα γιασεμιά
δεν αντέχω αλλό την οσμή τους
με πιάνουν τα αναφυλλητά
κλαίω κι εγώ μαζί τους.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
