| |
Μια νύχτα στη Χαλκίδα
στη μικρή της παραλία
μες στου κόσμου τη βοή
δάκρυ είχα στην ψυχή.
Περπατούσα σκεφτικός
κι ήμουν μόνος σιωπηλός
με 'χαν σύρει τα νερά
στα δικά τους λογικά.
Είχα χάσει το φιλί
και μια αγκάλη τρυφερή
γλάρος ήμουν εις τη γη
με πονούσε το γιατί.
Πήρα βήμα βιαστικό
στο γεφύρι να σταθώ
να ξεχάσω πώς πονώ
να φωνάξω σ' αγαπώ.
Στου Ευρίπου το γλαυκό
άφησα μια ευχή
καπετάνιος σαν θα γίνω
να μην έχω επιστροφή.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
