| |
Ουτοπία
07-05-2020 @ 08:11 | Κατά την ταπεινή μου άποψη, το ποίημά σου είναι υπέροχο. | | Νταλαρομπασης
07-05-2020 @ 09:23 | ::up.:: ::love.:: ::theos.:: | | ptoumassis
07-05-2020 @ 09:42 | Το τέλος, είναι όλα τα λεφτά. Μακάρι να υπήρχαν μερικές ακόμα τέτοιες εξάρσεις και παραπάνω... Διότι κινείται πολύ καλά, αλλά πέραν της εξαίρετης επανάληψης, ήθελα και μια δυο τουλάχιστον εξαρσούλες σαν την φοβερή τελευταία. Αυτή που σε κάνει και σκέφτεσαι. Την κακία των ανθρώπων. Αφού μένω αλλού, και αφού μη όντας εγώ εδώ, κλείνοντας το παράθυρο, κακό εμένα δεν θα μού κάνεις... απίστευτο πόσα λέει τούτο εδώ για την ανθρώπινη φύση μας......... Γενικά, μ' αρέσει. Ελάχιστα απέχω από το να το πω αριστούργημα... Λυτρωτικό όμως, το λέω. | | Euler2
07-05-2020 @ 10:22 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | smaragdenia
07-05-2020 @ 13:54 | ::hug.:: ::hug.:: ::hug.:: | | aridaios
07-05-2020 @ 17:44 | Μον άφησε μου τα μελάνια μου
άσε με άτσαλα να ζωγραφίζω
την ζωή.
Όπως θα την ήθελα
καθαρή, λαμπερή, ασημένια,
ναι, σαν την θάλασσα. ::rock.:: ::rock.::
::love.::
Αν θα μπορούσα τον κόσμο να άλλαζα,
θα ξαναέβαφα γαλάζια τη θάλασσα.
Κάτι αν μπορούσα στον κόσμο να άλλαζα,
θα ξαναέβαφα γαλάζια τη θάλασσα.
ΑΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΝΑ ΑΛΛΑΖΑ-Φίλιππος Πλιάτσικας | | Άηχος
07-05-2020 @ 22:14 | Γεωργία με εξέπληξες ευχάριστα, επειδή διάβασα ένα ποίημα σου, διαφορετικό από τα συνηθισμένα.
Ένα ποίημα σου που δείχνει παράκληση αλλά είναι κραυγή!
Συγχαρητήρια!!
::up.:: ::up.:: ::up.:: | | zari.kardias
08-05-2020 @ 01:44 | Με πονούν τα ανθρώπινα
κι` όλο φεύγω, φεύγω
ταξίδι με τα πουλιά...
Ιδιαίτερα όμορφο!!! ::yes.:: ::up.::
::love.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
