Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132760 Τραγούδια, 271256 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Το σύννεφο που με εξουσιάζει
 Καλό ξημέρωμα φίλοι μου, σας ευχαριστώ από καρδιάς πάντα.
 
Έλα και τραγούδησε μου
την αυγή
να μπει ο ήλιος από το παραθύρι.
Φέρε μου νέα καλά
γιατί ξέρεις εγώ ξέρεις.
Προσμένω.
Με ένα χαρτί στα χέρια
να ζωγραφίσω την αγάπη.

Θα της βάλω χαμόγελα
μια αχτίδα μπλε,
μια ροδιά θα βάλω
ναι μια ροδιά
ανθισμένη νυφούλα
και άσπρα πουλιά
μυριάδες άσπρα πουλιά.
Να μου τραγουδούν την αγάπη.

Άνοιξε αυτό το παράθυρο στον ήλιο
κι` έλα να ταξιδέψουμε
σε άλλες χώρες.
Στις χώρες του χαμόγελου
και της γιορτής.
Σε χώρες της χαράς
και του προσκυνήματος.

Γιατί ξέρεις εγώ ξέρεις
μένω χρόνια εδώ
και κουράστηκα.
Έχει πέτρες βουνά
στουρνάρια και βάτα.
Και εγώ μπογιατίζω
όλο μπογιατίζω
έναν ήλιο.

Να μου ζεστάνει τα χέρια
να μου ζεστάνει την ψυχή
να βγω να χορέψω.
Με το άσπρο μου φουστάνι
ναρ` θουν βιολιά
να παίζουν τη μελωδία της ζωής.
Να παίζουν, να παίζουν
για να ξεχάσω.
Το σύννεφο
που με εξουσιάζει.

8-5-2020
Αδαμοπούλου Γεωργία


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 6
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
ΑΜΑΡΥΛΙΣ
08-05-2020 @ 05:52
Παναγιώτη καλημέρα άδειασε το γραμματοκιβώτιο σου , ευχαριστώ. ::love.:: ::love.:: ::love.::
Euler2
08-05-2020 @ 14:55
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
aridaios
08-05-2020 @ 20:08
Να μου ζεστάνει τα χέρια
να μου ζεστάνει την ψυχή
να βγω να χορέψω.
Με το άσπρο μου φουστάνι
ναρ` θουν βιολιά
να παίζουν τη μελωδία της ζωής. ::up.:: ::up.:: ::hug.::
Άηχος
08-05-2020 @ 20:39
Και εγώ μπογιατίζω
όλο μπογιατίζω
έναν ήλιο.

Να μου ζεστάνει τα χέρια
να μου ζεστάνει την ψυχή
να βγω να χορέψω.

Σ΄αυτούς τους στίχους φυλάκισες όλη την ουσία!
Μπράβο σου Γεωργία!
::yes.:: ::yes.::
KOUTSIg
08-05-2020 @ 22:37
Πολύ όμορφο !!
-Ειρήνη-
09-05-2020 @ 08:53
Να φτιάξω έναν κόσμο που τίποτα
δε θα του λείπει.
Έναν κόσμο όπως ήταν
πριν ακόμη φθαρεί.
Πριν ακόμη σκοτώσει
ο Κάιν τον Άβελ.
Ν’ αναβλύζουνε οι λέξεις μου νερό και χορτάρι.
Ν’ αναβλύζουνε ζώσα σιωπή και χαμόγελο.
Ν. Βρεττάκος

Όμορφο, Γεωργία, πολύ το ποίημά σου!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο