| |
[align=center]Μυρτιά!
Τη Μυρτιά μου
κατέβηκα
στον κήπο να ποτίσω
Ο ήλιος σκαρφάλωνε
κόκκινος σαν τη φωτιά
σιγά, σιγά στον ουρανό
φωτίζοντας την καταπονημένη γη.
Την πότισα, τη σκάλισα
και κάθισα στη ρίζα της
το θρόισμα των φύλλων της
ν’ ακούσω και να της πω
τον πόνο που έχω
βαθιά μέσα την καρδιά.
Το απαλό, δροσερό, πρωινό αγέρι
ήρθε να μου χαϊδέψει τα μαλλιά
κι ήτανε το χάδι τόσο απαλό,
που θάρρεψα πως ήσουνα εσύ!
Ρ.Β.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
