aridaios
09-05-2020 @ 17:56 | στίχοι πετούσαν δω κι εκεί σαν άλλα περιστέρια
και κάθε στροφή μοναδική σαν νάταν η στερνή.
Μολύβια και στρατσόχαρτα ριγμένα σε γραφείο
που έμοιαζε νάναι βωμός αρχαίος ιερός ::sneak.:: μμμΚΑΛΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ | |
Σώτος.Π.
09-05-2020 @ 19:18 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
ΛΥΔΙΑ_Θ
09-05-2020 @ 19:34 | Πολύ πολύ ωραίο !!!
Καλησπέρα Βασίλη !! ::theos.:: ::love.:: ::love.:: | |
Βασίλης Μακεδών
09-05-2020 @ 19:41 | ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ! ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΛΥΔΙΑ ΠΟΥ ΕΙΧΑ ΚΑΙΡΟ ΝΑ ΤΗΝ ΔΩ ΣΤΗ ΣΕΛΙΔΑ ΜΟΥ! ΣΑΣ ΧΑΙΡΕΤΩ ΟΛΟΥΣ
ΦΙΛΙΚΟΤΑΤΑ
ΒΑΣΙΛΗΣ | |
Αγιοβλασιτης
09-05-2020 @ 20:16 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
zari.kardias
09-05-2020 @ 20:18 | ...στίχοι μεστοί που γράφτηκαν με χέρια ροζιασμένα
λέξεις με χρώμα νεανικό κάποιας μικρής στιγμής...
Στοχαστικά όμορφο!!! ::yes.:: ::up.::
Καλησπέρα... ::hug.:: | |
Κων/νος Ντζ
09-05-2020 @ 23:14 | Βαριά τα βήματα και χέρια πίσω πλεγμένα
κορμί που το θρυμμάτισαν οι πίκρες μιας ζωής
στίχοι μεστοί που γράφτηκαν με χέρια ροζιασμένα
λέξεις με χρώμα νεανικό κάποιας μικρής στιγμής.
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
iokasth
09-05-2020 @ 23:23 | Μου άρεσε ιδιαίτερα η τρίτη στροφή.
Εκει, και το νοημα του ποιήματος. (γνώμη μου.)
.Η κάθε λέξη του δένει με την άλλη
δίνοντας του μια μεστή συνέχεια..!!
Σωστή η παρομοίωση του ακατάστατου γραφείου
Στα σκόρπια χαρτιά συνήθως βρισκεται τσαλακωμένη η γνώση.
.Πάρα πολύ ωραιο.!
Ν.Ρ.
. | |
-Ειρήνη-
10-05-2020 @ 08:34 | Υπέροχο, Βασίλη, το ποίημά σου! Ο γέρος ποιητής με τη νεανική καρδιά...που δημιουργεί μέχρι το τέλος της ζωής του... "σαν περιστέρια": τέλεια παρομοίωση, οι στίχοι του γίνονται πουλιά και φεύγουν στον κόσμο. Και αυτό που μένει αθάνατο στο τέλος, το πνεύμα του μέσα από τις δημιουργίες του, άφθαρτο και πάντα νέο! | |
inokrini
10-05-2020 @ 22:39 | Τα χρόνια πέρασαν γοργά με μοναξιά και κρύο
χάθηκε και θάφτηκε ποιος ξέρει σε ποια γωνιά,
οι στίχοι που περισώθηκαν έγιναν πια βιβλίο
που ερωτική στους έφηβους ανοίγει αγκαλιά. ::theos.:: ::theos.:: | |
 |
