| |
Μες το ρουμπί του δειλινού η σκέψη φτερουγίζει
σ’ένα ζευγάρι ερωντικά μάτια που με πλανέψαν,
μες τες γλυκειές ομίχλες τους, το νου μου περιπλέξαν
και στα νερά τους τα βαθιά η σκέψη μου αρμενίζει.
Σκέφτομαι πως τη θάλασσα εκοίταζε με πόθο
και πως στ’αγέρι , τίναζε τη γύρη των μαλλιών της
καθώς εξύφαινα στο νου εικόνες των φιλιών της
και να τη σύρω πόθουνα σ’άλογης μέθης νόθο.
Έναν Οκτώβρη μίσεψε στην απαρχή τση μέρας
καθώς τα στάχυα γίνονταν μπλιότερο χρυσαφένια
ανάρια εβυθιζόμουνα μέσα στη σμαραγδένια
ματιά εκείνης της γλυκειάς ομορφοθυγατέρας.
Τι κι αν ο Λίβας το κορμί με την φωθιά του δέρνει
ένας χονιάς την σκέψη μου πάντοτε τυραννίζει
και τα λιβάδια της ψυχής με χιόνι γαλανίζει
όταν σε μάτια ρωσικά ο λογισμός γιαγέρνει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
