stixoi.info: Αστροκέντητα όνειρα

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Αστροκέντητα όνειρα

..είναι που δεν μπορώ να πάψω να ερωτεύομαι...

Σ’ ένα κρεβάτι ξαπλώνω το κορμί μου
Προσπαθώ να γιατρέψω επώδυνες πληγές
Αιμορραγούσα στην κόλαση μοναχή μου
Κι εσύ ήσουν μακριά, μετρούσες στιγμές

Προχωρούσα στα πιο σκοτεινά μονοπάτια
Μόνη, κι έψαχνα να βρω τη σωτηρία
Μάζευα με τα δυο ροζιασμένα χέρια μου τα κομμάτια
Έσκιζα φωτογραφίες με γέλια μες στην ειρωνεία

Αστροκέντητα όνειρα που τα εκδικήθηκε ο ουρανός
Επειδή νόμιζε ότι του έκλεβαν τη λάμψη
Στα αστέρια έμεινε πάντοτε πιστός
Μα δεν μπόρεσε ποτέ απ’ τη δύναμή του να κλάψει

Ίσως μια μέρα να στολίσω την καρδιά μου με το γέλιο σου
Να βρω τη χρυσή τομή, το άγγιγμα των χεριών σου
Κι επιτέλους να γλυκάνω τη σιωπή μου μ’ ένα φιλί σου
Το αστροκέντητο όνειρο των σκέψεών σου

Κρατάω ένα άστρο, που έπεσε το άμοιρο απ’ τον ουρανό
Και βρήκε καταφύγιο στην αγκαλιά μου
Στολίζω με τη λάμψη του ένα όνειρο μουντό
Και βρίσκω όλο εμπόδια μπροστά μου

Εγώ σου φώναζα πώς πονάω κι εσύ χόρευες
Στις φωτιές, στις φλόγες των χειμωνιάτικων βραδιών
Ζέσταινες τις παλάμες σου με ψεύτικα χάδια
Και έπαιζες με τις πιο όμορφες στιγμές των μικρών παιδιών


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 7 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Έρωτας & Αγάπη,Φαντασίας Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Κακοποίηση, οικοπεδοποίηση, τσιμεντοποίηση... Τόση πολύ ποίηση σε μια τόσο πεζή ζωή...

maninoula 29-08-2006 @ 14:28	::cry.:: ::cry.:: ::cry.::
Άθη Λ. 29-08-2006 @ 14:30	Μπράβο βρε Εβιτάκι μου για την ευαισθησία, την έμπνευση και το ταλέντο σου.. και είσαι και μικρούλα.. φαντάσου τι θα γράφεις σε μερικά χρόνια... καλό σου βράδυ ::smile.::
xazoula 29-08-2006 @ 15:15	::cry.:: ::cry.::
Evita[Iris] 29-08-2006 @ 15:49	eyxaristo....tzoytzoykaki m...
ΑΙΟΛΟΣ 30-08-2006 @ 01:02	Αστροκέντητα όνειρα που τα εκδικήθηκε ο ουρανός Επειδή νόμιζε ότι του έκλεβαν τη λάμψη Στα αστέρια έμεινε πάντοτε πιστός Μα δεν μπόρεσε ποτέ απ’ τη δύναμή του να κλάψει Πού όμορφοι στίχοι... Και όπως γράφεις στο σχόλιο σου: ν΄ αδυνατείς να πάψεις να ερωτεύεσαι... Να ονειρεύεσαι... Και να γλυκαίνεις την ψυχή σου... Καλημέρα ΕΒΙΤΑ... ::smile.::
ΣΟΦΙΑ(21) 30-08-2006 @ 06:18	ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ!!!!
agrampeli 30-08-2006 @ 07:45	καλο ::smile.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο