| |
Μάϊκ Χίτζ
13-05-2020 @ 10:04 | https://www.youtube.com/watch?v=avJ5dhzw2v8 | | Κων/νος Ντζ
13-05-2020 @ 12:27 | ::rock.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Αγιοβλασιτης
13-05-2020 @ 15:30 | Πολύ ωραίο Μάικ...
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | zari.kardias
13-05-2020 @ 23:38 | Να ΄ρθει μια νύχτα με την άσπρη δροσιά της και τ΄ άστρα που θα ταξίδευαν…
Όμορφο!!! ::yes.:: ::up.::
(Να κλέψω τα τριαντάφυλλα
απ' την τριανταφυλλιά σου) | | Μάϊκ Χίτζ
14-05-2020 @ 00:50 | zari.kardias
Σ΄ ευχαριστώ πολύ !!!
::hug.:: | | inokrini
14-05-2020 @ 19:03 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | -Ειρήνη-
14-05-2020 @ 19:49 | Η δημιουργία σου αποπνέει νοσταλγία, Κωνσταντίνε κι έχει και μια διάχυτη μελαγχολία. Φίλοι (ίσως και παιδικοί) με μια φιλία που εξελίσσεται σε έρωτα απ’ την πλευρά του…όχι όμως από τη δική της….που προτιμάει τον εαυτό της και τον κλείνει έξω απ’ τον κόσμο της… Μου άρεσε πολύ η μεταφορά με τα γυμνά πόδια και τις κάλτσες… επειδή δε θα την προστατεύσουν, θα χρειαστεί παπούτσια… όσο δυνατή κι αν (νομίζει ότι) είναι, θα χρειαστεί το φίλο που φαίνεται να θεωρεί δεδομένο. Την αγαπάει και θέλει να την προστατέψει (κι απ’ τον εαυτό της), όμως ξέρει ότι δεν μπορείς να προστατέψεις κάποιον που δεν θέλει την προστασία σου, κάπως έτσι διαβάζω την παρένθεση. Σαν σύνολο μου θύμισε τη σχέση του Πιπ και της Εστέλλα στις «Μεγάλες Προσδοκίες»… βλέποντάς το έτσι το βρήκα ιδιαίτερα ενδιαφέρον και συμπάθησα τον ήρωά σου...εκείνη όχι τόσο... | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
