stixoi.info: Δυο δυο

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	132741 Τραγούδια, 271236 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Δυο δυο

Και άλλο ένα δειλινό με βρίσκει να μιλάω στον εαυτό μου.. Αφού δεν είσαι πια εδώ εσύ.. Το νερό της βροχής ακούγεται απ' το παράθυρο μου σαν να ναι τραγούδι.. Οι στίχοι του απαλοί, σαν τη φωνή σου, σαν χάδι στα αυτιά μου.. Κι όμως με κάνουν να ματώνω.. Κι έτσι τραγουδώ με άδεια αγκαλιά τη δική μου μουσική.. Που λέει περίμενέ με.. Πόσο μπορεί να διαρκεί ένα ταξίδι ως την πόρτα σου; Περίμενέ με.. Και ξαφνικά η βροχή σώθηκε και η αυγή υπέρλαμπρη, στα μάτια μου φέρνει το πρόσωπό σου.. Να! ο κόσμος μου φώτισε.. Είχα δίκιο.. Ήρθες… Πλησιάζω δειλά το χέρι μου.. Μα χάνεσαι... Κάθε φορά που πάω να σε αγγίξω χάνεσαι... Η παρουσία σου θολώνει.. Μη φεύγεις.. Στάσου λίγο πλάι μου.. Θέλω να σου πω πως...
...
Ήσουν εδώ όλο το βράδυ.. Κι ας μην ήρθες ποτέ.. Σε κοιτούσα σιωπηρά.. Δεν σε άγγιζα.. Μη τύχει και χαθείς.. Μέχρι που τα χείλη μου θέλησαν να ψιθυρίσουν δυο λέξεις.. Μόνο δυο.. Μα δεν έμεινες να τις ακούσεις.. Σαν να ήξερες.. Έφυγες πάνω που θα σου έλεγα αυτό που τόσο ήθελα να μάθεις.. Δαγκώθηκα στα χείλη και το βλέμμα μου κύλισε στο πάτωμα.. Κι έτσι τα λόγια μου σκόρπισαν και γίναν σύννεφο .. Τότε ξημέρωσε στα αλήθεια ο ουρανός.. Κι ήμαστε χώρια.. Ψυχρή η αυγή.. Συννεφιασμένη.. Το νερό της βροχής ακόμη σχημάτιζε μουσική... Κάθε λίγο σταγόνες έπεφταν... Δυο δυο....


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 6 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Έρωτας & Αγάπη,Συναισθήματα - Εικόνες Ομάδα Ελεύθερος στίχος - Ποίηση

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Ουτοπία 17-05-2020 @ 15:29	Τα λόγια σου με αγγίζουν στο έπακρο. Είσαι λουσμένη στο φως της άδολης λευκής αμαρτίας σου. Καταφέρνεις πάντα να με συνεπαίρνεις και ειλικρινά χαίρομαι να σε διαβάζω. ::hug.::
Αγιοβλασιτης 17-05-2020 @ 16:45	Πολύ καλό... ::up.:: ::theos.:: ::up.::
ΛευκήΑμαρτία 17-05-2020 @ 18:04	Ουτοπία! Κι εγώ χαίρομαι να διαβάζω τα όμορφά σου σχόλια! ::hug.::
zari.kardias 17-05-2020 @ 23:41	Τότε ξημέρωσε στα αλήθεια ο ουρανός.. Κι ήμαστε χώρια.. Πολύ όμορφα γραμμένο!!! ::yes.:: ::up.:: ...πνοή ευχαρίστησης!!! ::love.::
Γιάννης Κατράκης 18-05-2020 @ 20:29	Δαγκώθηκα στα χείλη και το βλέμμα μου κύλισε στο πάτωμα.. Κι έτσι τα λόγια μου σκόρπισαν και γίναν σύννεφο .. Τότε ξημέρωσε στα αλήθεια ο ουρανός.. Κι ήμαστε χώρια.. Ψυχρή η αυγή.. Συννεφιασμένη.. Το νερό της βροχής ακόμη σχημάτιζε μουσική... Κάθε λίγο σταγόνες έπεφταν... Δυο δυο.... Αριστούργημα ,...!!! WOW !!! ::theos.:: ::hug.:: ::theos.::
ΛευκήΑμαρτία 18-05-2020 @ 21:42	Ευχαριστώ όλους για τα όμορφα σχόλια! ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο