| |
Μια Κυριακή σ' αγάπησα
κι ένοιωσα τόσο μόνος
και Κυριακή σε έχασα
και μ' έφαγε ο πόνος
Την Κυριακή σ' αναζητώ,
νοιώθω μεγάλο πόνο,
αλλού βαδίζω και πατώ,
στη σκέψη σου και μόνο.
Είναι οι μέρες μου θολές
δεν είσαι στη ζωή μου
είναι οι σκέψεις μου πικρές
δεν είσ' εδώ, μαζί μου
θυμάμαι σ' είχα πρωτοδεί
μιας Κυριακής το βράδυ
άστρου το φως που ξαναζεί
διέλυσες το σκοτάδι
πήρε μια ρότα η ζωή
γύρω απ' την ύπαρξή σου
γλυκό μου πάθος και πνοή
κάθε μου όνειρο μαζί σου
κάθε σου θέλω μια αφορμή
γύρω σου να γυρίζω
του έρωτά μου την ορμή
να σου σιγοσφυρίζω
να σε ξαφνιάζω να μ' ακούς
τραγούδια σαν σου φτιάχνω
πάλι σε νέες ατραπούς
σε βρίσκω ή σε ψάχνω
κι ήρθε η λύτρωση με μιας
η γεύση τ' άρωμά σου
μάτια στο χρώμα της καπνιάς
κι η ανάσα μου κοντά σου
στο σώμα σου να τριγυρνώ
κάθε καμπή και δρόμο
με πάθος πάλι να περνώ
απ τον λαιμό στον ώμο
κι όταν λιγώνεις και μου λες
φτάνει θα με πεθάνεις
κι όλο μου κάνεις πως δεν θες
κι άλλες ματιές μου κάνεις
κι όταν χορτάτη ανασεμιά
τραντάζει την ύπαρξή σου
κι ο ιδρώτας χαράζει μια γωνιά
κυλώντας στο κορμί σου
τότε αφήνεσαι με μιας
χαρά των οριζόντων
μέσα στο κενό κοιτάς
προσκύνημα απόντων
κι ίσως το είχα φανταστεί
να το φοβόμουν ίσως
πως ότι θα είχες κουραστεί
κι αγάπαγες με μίσος
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
