Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132760 Τραγούδια, 271256 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Όρκοι αγάπης
 
Ορκιζόσουν πως κοντά μου πάντα θά μενες...
κι όχι μόνο μία φορά, μα ίσως άπειρες .
Μ'αγκαλιές πυρακτωμένες και διάπυρες...
και χορδές απο τον έρωτα τρεμάμενες.

Ορκιζόσουν δίχως λόγο, δίχως πίεση...
και οι λίμνες των ματιών σου εξεχείλιζαν.
Ασημένιες δροσοστάλες επλημμύριζαν ...
που κυλούσανε σα νότες δίχως δίεση.

Στης καρδιάς τις παρορμήσεις ήταν κάλυψη...
και στην έρημο του κόσμου μία όαση.
των παράδοξων κυμάτων ήταν φώραση...
ορατών και αόρατων αποκάλυψη.

Τόσοι όρκοι ,τόσοι πόθοι κι όμως τέλειωσαν ...
παγωμένα όλα μέσα σου κι εξίτηλα...
Τα σημάδια μόνο μείναν ανεξίτηλα...
κι όλα τ'άλλα χαλαζόκοκοι που έλιωσαν.

Ποταμός οι αναμνήσεις δίχως άρνηση...
κάθε μίζερη ιδέα μου τη ράπισα.
Δε μπορώ ν' απαξιώσω ότι αγάπησα ...
θέλει δύναμ' η αγάπη κι αυταπάρνηση.

Της καρδιάς τα μύχια ,γκρίζα κι αφανέρωτα...
έχουν τους δικούς τους νόμους ,δεν ορίζονται .
Προδοσίες κι απαξίες δε λογίζονται ...
ούτε υπάρχουνε επίορκοι στον έρωτα.




.




 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 17
      Στα αγαπημένα: 2
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
Νταλαρομπασης
25-05-2020 @ 10:31
Τέλειο!!https://www.youtube.com/watch?v=zFt8y16vbJk
ΑΠΟΓΡΑΦΟ
25-05-2020 @ 10:42
ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ!
ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ
Γιάννης Κατράκης
25-05-2020 @ 11:24
Ποταμός οι αναμνήσεις δίχως άρνηση...
κάθε μίζερη ιδέα μου τη ράπισα.
Δε μπορώ ν' απαξιώσω ότι αγάπησα ...
θέλει δύναμ' η αγάπη κι αυταπάρνηση.

Πανέμορφο ΟΛΟ Αναστάση
Καλή βδομάδα
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
iokasth
25-05-2020 @ 12:27
Τι ποίημα και αυτο .!!
!!!!!ΤΕΛΕΙΟ.!
Τόσοι όρκοι ,τόσοι πόθοι κι όμως τέλειωσαν ...
παγωμένα όλα μέσα σου κι εξίτηλα...
Τα σημάδια μόνο μείναν ανεξίτηλα...
κι όλα τ'άλλα χαλαζόκοκοι που έλιωσαν.
Ν.Ρ.

ΛΥΔΙΑ_Θ
25-05-2020 @ 12:35
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Κων/νος Ντζ
25-05-2020 @ 13:40
Πολύ ωραίο!

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
adespotoi
25-05-2020 @ 20:58
ανεκπλήρωτο τάμα. ::up.:: ::up.:: ::up.::
-Ειρήνη-
26-05-2020 @ 07:55
Άρα τη συγχωρείς... ο έρωτας δεν ορίζεται...μπορεί να τελειώσει... "δεν μπορώ ν' απαξιώσω ότι αγάπησα": δεν την απαξιώνεις κι ας πάτησε τους όρκους της. Αναστάσιε, λίγοι άνθρωποι θα συμφωνούσαν μαζί σου ως προς το περιεχόμενο του ποιήματός σου κι ακόμα λιγότεροι θα ήταν σε θέση να ακολουθήσουν αυτό τον τρόπο σκέψης...δεν είναι εύκολο, ακόμα κι αν θεωρητικά θα το ήθελε κανείς...υπέροχες οι λέξεις σου και οι εικόνες σου όπως πάντα!
Euler2
26-05-2020 @ 17:09
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: Ωραιο φιλε
εξαισια και η δημιουργια της Λυδιας μας!
Να ειστε γεροι!!!!!
φραγκοσυριανος
26-05-2020 @ 21:56
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
zari.kardias
26-05-2020 @ 23:39
Μ'αγκαλιές πυρακτωμένες και διάπυρες...
και χορδές απο τον έρωτα τρεμάμενες.
Βαθύ απερίγραπτο συναίσθημα!!! ::yes.:: ::up.::
Υπέροχη πλοκή στίχων!!!::up.::
Εξαιρετικά γραμμένο!!! ::theos.::
...Δε μπορώ ν' απαξιώσω ότι αγάπησα ...
φραγκοσυριανος
27-05-2020 @ 19:36
::up.::
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΣΕΡΑΣ
29-05-2020 @ 19:24
πολύ καλο
loukoulos
30-05-2020 @ 10:59
Apparentiae Fallaces sunt rerum
minore1
31-05-2020 @ 03:09
Μπράβο και πάλι Μπράβο !!!
VELOUDINO SKOTADE
31-05-2020 @ 16:44
::love.:: ::love.:: ::love.::
Γιώργος Καλ-Ελ
15-06-2020 @ 01:36
Μ'αγκαλιές πυρακτωμένες και διάπυρες...
και χορδές απο τον έρωτα τρεμάμενες
::love.:: ::love.:: ::love.::
Πόσο όμορφο!!!!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο