| |
...Η νύχτα...2020
...Γιατί,..η νύχτα μας χώρισε απ'ό,τι αγαπάμε,
την πολίχνη ανάγκασε να πορευτεί μόνη και
φτωχή στο περιθώριο της γραμμής,..ύστερα
το σκοτάδι χάραξε μαχαίρι τη σκιά του στο
μουσαμά και το πινέλο με μιά κίνηση μοιραία,
έσταξε λάδι απ'τα μαλλιά του,πριν γλιστρήσει
πάλι και χαθεί στο άδειο από ζωή,φόντο του
τοπίου κι ενώ ο ζωγράφος-χρόνος αγκομαχού-
σε - το έργο του - ψυχρός και μόνος στα γρή-
γορα να ολοκληρώσει,...λίγο πριν ξημερώσει,
το πρώτο φως,Αυγερινός...έσβησε για πάντα
πάνω στο πανί.
...Οι δρόμοι ωστόσο γέμισαν και πάλι ασφυκτικά
παλεύοντας αναμεταξύ τους τα πλήθη βουερά κι
ολόγυρά τους φύτρωσε γκρίζο το χόρτο θεριεύ-
οντας βουβά...Σ'αυτόν τον τόπο στέκουν το βράδυ
- κάθε βράδυ - άδεια από χαρά τα φώτα - μόνο λύπη -
δίχως λάμψη,αργοφυσώντας κουρασμένα τη φωνή
τους κι όταν βρέχει κάποια βράδια,το πανί απ'όλες
τις μεριές μουσκεύει...- σαν κουβέρτα - όπως στις
καταιγίδες,...το κατάστρωμα πάνω στα καράβια
και τότε λάσπη μαζεύεται ανάμεσα στα ίδια γκρίζα,
θεριεμένα σιωπηρά χορτάρια,...με μιά τέτοια σιωπή,
που ξεκουφαίνει και κρατά όλη του πόνου τη δόξα.
Η οσμή της δεν έχει δύναμη,ούτε ομοιότητα με άλλη,
γεμίζει όμως κάθε πόρο της ψυχής σου...και σε ξενυ-
χτά,μέχρι που σουρουπώνει μέσα σου...ατόφιο το
σκοτάδι,...μέχρι που σε γονατίζει και μικραίνει το ανά-
στημά σου,καθώς τρυπώνει σε κάθε σου χαραμάδα,
σαν σκιά πάνω από ρημαγμένο σπίτι,...αγνώριστη
εικόνα του εαυτού σου να σ'οδηγεί στα μέρη του ίδιου
γνώριμου τοπίου,αλλά με μιά αίσθηση απόγνωσης
και τρόμου,...γιατί η νύχτα μας χώρισε απ'ό,τι αγαπάμε
και το πινέλο έσταξε το λάδι του ξανά απ'τα μαλλιά του
κι ο ίδιος ζωγράφος-χρόνος αγκομαχώντας - το έργο του -
να ολοκληρώσει βιαστικά,πάνω ακούμπησε απάχης,
ψυχρός και δολοφόνος - απαράλλαχτα σαν πρώτα -
στο τέλος υπογράφοντας...του μουσαμά,με μουσκεμένο,
υγραμένο απ'τα μάτια χρώμα,τρανό το όνομά του
- θάνατος - παντοτινά,τινάζοντας και πιτσιλώντας ολό-
γυρα τις τελευταίες του σταγόνες,τα τελευταία ασφυξίας
κατακόκκινα σημάδια,στεγνώνοντας τραχύ στις άκρες
των τρίχινων μαλλιών του,αναδίδοντας τη μισητή οσμή
του οδυνηρά,θαμπώνοντας ολάκερη του πίνακα την
εικόνα,αυτή την ίδια πολίχνη,που εξανάγκασε να πορευ-
τεί φτωχή και μόνη στη ζωή της,...γιατί η νύχτα μας
χώρισε απ'ό,τι αγαπάμε και μεις συμπράξαμε μες στη
σιωπή,που έγινε σιωπή μας,όλοι οι πίνακες της ζωής
μας σε αθελητο εκποίησης πλειστηριασμό,...σε μιά
ατέλειωτη έκθεση εννοιών αξεπέραστων - στοιχείων -
και φαντασμάτων,που απλώθηκαν μουχλιάζοντας στο
μουσαμά κι έγιναν για πάντα ένα με το πανί.
...Σ'αυτό το τοπίο στέκουν το βράδυ - κάθε βράδυ -
άδεια από χαρά τα φώτα - μόνο λύπη - δίχως λάμψη,
ασθμαίνοντας,αργοφυσώντας κουρασμένα τη φωνή
τους,...οι δρόμοι ωστόσο γέμισαν και πάλι όπως και
πρώτα ασφυκτικά,παλεύοντας αναμεταξύ τους βουε-
ρά τα πλήθη κι ολόγυρα φυτρώνει γκρίζο το χόρτο
θεριεύοντας βουβά...κι όταν βρέχει κάποια βράδια,
το πανί απ'όλες τις μεριές μουσκεύει στο περιθώριο
του ίδιου φόντου...- σαν κουβέρτα -...όπως στις καται-
γίδες,...το κατάστρωμα πάνω στα καράβια και τότε
λάσπη μαζεύεται,ανάμεσα στα γκρίζα,θεριεμένα
σιωπηρά χορτάρια...με μιά τέτοια σιωπή,που ξεκου-
φαίνει,κρατώντας όλη του πόνου τη δόξα,...η οσμή
της δεν έχει δύναμη,...ούτε ομοιότητα με άλλη,...
γεμίζει όμως κάθε πόρο της ψυχής σου και σε ξενυχτά,
μέχρι που σουρουπώνει μέσα σου ατόφιο το σκοτάδι,
μέχρι που σε γονατίζει με μιά αίσθηση απόγνωσης
και τρόμου,...γιατί η νύχτα μας χώρισε απ'ό,τι αγαπά-
με κι ο ίδιος ζωγράφος-χρόνος,ανέγγιχτος απάχης,
στυγνός και δολοφόνος,αγκομαχώντας το έργο του
να ολοκληρώσει βιαστικά,υπέγραψε θύτης στο τέλος
με μουσκεμένο,υγραμένο χρώμα,τρανό τ'όνομά του
- θάνατος - παντοτινά,θαμπώνοντας ολάκερη - τη ζωή -
του πίνακα την εικόνα σε μιά ατελείωτη - αθέλητη σε
μας - έκθεση εννοιών αξεπέραστων - στοιχείων στοιχειών -
και φαντασμάτων,που απλώθηκαν στο μουσαμά κι
έγιναν για πάντα ένα με το πανί,...γιατί η νύχτα μας
χώρισε απ'όσους αγαπάμε και μεις αθέλητα συμπρά-
ξαμε μες στη σιωπή,...που έγινε σιωπή μας...παντο-
τινά...
η πολίχνη : μικρή πόλη
απάχης : αλήτης,κακοποιός,δολοφόνος
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
