Ζωή Α.
30-05-2020 @ 00:32 | https://www.youtube.com/watch?v=-JjMP0tmKMk
#Πάλι ύπνος δε με πιάνει -Κώστας Χατζής#
Είναι η χαρά που λείπει, το όνειρο που περισσεύει
κι έχω μέσα μου μια λύπη, μια φωτιά που με παιδεύει.
| |
aridaios
30-05-2020 @ 02:30 | Της νύχτας πάλι ο στιχουργός μέσα μου έχει αράξει
με βασανίζει επίμονα θέλει να με υποτάξει ::rock.::
ΥΠΕΡΟΧΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ
ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ ΚΟΠΕΛΙΑΑΑΑΑΑΑ ::love.::
Πολυ γλυκο... ::hug.:: | |
Κων/νος Ντζ
30-05-2020 @ 07:37 | Της νύχτας πάλι ο στιχουργός μέσα μου έχει αράξει
με βασανίζει επίμονα θέλει να με υποτάξει!!
::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
malkon64
30-05-2020 @ 10:10 | Έξοχο .............!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
Άηχος
30-05-2020 @ 11:19 | Θα ήταν λάθος να επιχειρήσω να πω αν το κείμενο υπερτερεί των στίχων ή το αντίθετο, αφού και τα δύο είναι
υπέροχα. Η παρούσα γραφή σου έχει μια φιλοσοφική χροιά, που δικαιολογεί απόλυτα τον στιχουργό της νύχτας.
Εξαίσιο και μπράβο σου! | |
Αγιοβλασιτης
30-05-2020 @ 17:01 | Πολύ ωραίο Ζωή..
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
Ουτοπία
30-05-2020 @ 18:38 | Πόσο όμορφο. ::love.:: Μπράβο Ζωή. ::hug.:: | |
Ζωή Α.
30-05-2020 @ 22:37 | Σας ευχαριστώ ::blush.:: | |
VELOUDINO SKOTADE
31-05-2020 @ 16:50 |
Της νύχτας πάλι ο στιχουργός μέσα μου έχει αράξει!!!! και καλά κάνει!!! ::yes.:: | |
-Ειρήνη-
31-05-2020 @ 20:16 | Πολύ ωραία αμφότερα!
Κι αν είναι ανώριμα τα στιχάκια
παραμένουν της καρδιάς τραγουδάκια...
που αλήθειες κρύβουν ή φανερώνουν
για αισθήματα άσβηστα που ακόμα πληγώνουν... | |
KaterinaKritik
17-07-2020 @ 10:06 | Αν την καρδιά μου δεν είχαν κεντήσει οι μύριες βελόνες
από τα χέρια της αγάπης που εμπιστεύτηκα…
Τι μοσχοβολιά θα είχαν οι στίχοι
αν μπορούσαν να με παρηγορήσουν…
Μαγευτικό! | |
inokrini
19-01-2021 @ 18:58 | Στης ποίησης τον κουρνιαχτό σκέψεις χωρίς πυξίδα
απόψε ο ύπνος δε μπορεί να σώσει την παρτίδα ::love.:: ::love.:: ::love.:: | |
Σκόρπιες σκέψεις
13-02-2021 @ 10:18 | Μιλάμε εχεις κεντήσει με τις λέξεις έναν μαγεμένο ορίζοντα στον ουρανό της ψυχής μου, οι στίχοι σου μιλησαν μέσα μου και με έκαναν να αναρωτηθώ άραγε γιατί γραφουμε αφού ο πόνος δεν περνάει, δεν φευγει, δεν εξαυλωνεται...; ίσως από ανάγκη, ίσως από μοναξιά, ίσως από ελπίδα, ίσως γιατι η φωνή που ουρλιάζει μέσα μας ζητάει να ακουστεί ::up.:: ::hug.:: | |
Ζωή Α.
15-02-2021 @ 18:39 | Ευχαριστώ σας όλους & πάλι ::hug.::
Σκόρπιες σκέψεις ...σ ευχαριστώ πολύ για τα ιδιαίτερα σχόλια σου!
Νομίζω ότι λιγοστεύει το παράπονο & μαλακώνει ο πόνος
όταν βρίσκεις τρόπο να τα εκφράσεις κάπως
...και ότι υπάρχουν κάποιες άλλες "αγρύπνιές"
που τα διαβάζουν, τα αγγίζουν και τα συμμερίζονται (ίσως)... ::love.:: ::hug.:: | |
 |
