| |
Την ξύλινη να στήσω εξέδρα
πρίν την σκευρώσουν οι βροχές
ξανά μου ζήτησες
κι ήρθαν δεκάδες σερβιτόροι
να οργανώσουν την γιορτή
αμέτρητους τραβούσαν δίσκους
τους έσερναν στην αμμουδιά
μισογεμάτους με τα υπολείματα του.
Αφάγωτο, σάπιζε το κουφάρι του λύκου σου
κανείς δεν ήθελε, να δοκιμάσει
άγνωστοι, φίλοι, ίσως κι εχθροί
μίκρυνε ο κόσμος σου
γιατί θέλεις να τον θυμάμαι;
γιατί παλεύεις να γυαλίσεις
την αβερνίκωτη σου εικόνα;
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
