Τι συνήθεια κι αυτή πως με λατρεύεις να μου λες
και κατόπιν στη στιγμή να ψάχνεις γι’ άλλες αγκαλιές.
Τι συνήθεια κι αυτή να με χαϊδεύεις τρυφερά
και μετά σαν το πουλί αλλού να χτίζεις τη φωλιά.
Καθαρά σου το δηλώνω βάλε το καλά στο νου
τις φτερούγες μου θ’ απλώνω για το χάος τ’ ουρανού.
Καθαρά σου το δηλώνω θα σου φύγω μιαν αυγή
πια για σένα να μη λειώνω, να μη σβήνω σαν κερί.
Στάξε γλύκα κι όχι πόνο, για να μείνουμε μαζί.
Τι συνήθεια κι αυτή μαζί μου συ να περπατάς
και σε λίγο απ’ τη γη να θέλεις να με κυνηγάς.
Τι συνήθεια κι αυτή να μου τ΄ αφήνεις ανοιχτό
της καρδιάς σου το πορτί και να με σπρώχνεις στο κενό.
Καθαρά σου το δηλώνω βάλε το καλά στο νου
τις φτερούγες μου θ’ απλώνω για το χάος τ’ ουρανού.
Καθαρά σου το δηλώνω θα σου φύγω μιαν αυγή
πια για σένα να μη λειώνω, να μη σβήνω σαν κερί.
Στάξε γλύκα κι όχι πόνο, για να μείνουμε μαζί.
