CHЯISTOS P
30-08-2006 @ 08:10 | αιισιοδοξία, ω λατρευτή μου Οφηλία,
αισιοδοξία γιατί χωρίς αυτή χανόμαστε ! | |
ΑΙΟΛΟΣ
30-08-2006 @ 10:30 | Λευκό αγριοπερίστερο
η θύμηση σου
λευκή χαραγή
στον στοχασμό.....
Πολύ όμορφο ποίημα…
Αναπολεί τη θύμηση απ΄ της ψυχής τα άδυτα…
Καλησπέρα γλυκιά μας Οφιλία… ::smile.:: | |
axilleas05
30-08-2006 @ 14:17 | Είναι κι αυτή η μοναξιά
που με τα παγερά της δάχτυλα
μου σφίγγει την ψυχή.
Είναι κι αυτή η νοσταλγιά
που με το αδιόρατο δίχτυ της
με τυλίγει κάθε βράδυ
κάθε που θέλω να ονειρευτώ
και να σε φέρω στην θύμηση
ολόλαμπρη
εξαίσια
σαν άγγελο θεϊκο!
Κι οι καταράχτες των ματιών μου
γεμίζουν δάκρυα
Ω! δεν είναι τίποτα
χιλιολατρεμένη μου,
αρχάγγελε της ψυχής μου.
Ω! δεν νιώθω τίποτα
ούτε πόνο
ούτε θλίψη
μόνο μιά απέραντη νοσταλγία
γιαυτό βουλιάζω στην απύθμενη
μοναξιά
γιαυτό το φεγγάρι συντοφεύει το δάκρυ μου
κάθε βράδυ!
Καρτερω εδω μονάχος
ολομόναχος
χωρίς ούτε μιά σταγόνα ευτυχίας!
ξεδιπλώνοντας το μικρό λευκό μαντήλι
από φίνο μετάξι
που το έχω ποτίσει με τ αρωμά σου,
αυτό με κανει να βλέπω
μακριά πολύ μακριά
στην γραμμή του ορίζοντα
μακριά πολυ μακριά
στην χώρα του Ποτέ,
στην άκρη του Τιποτα,
να βλέπω την αδιόρατη φιγούρα
της μορφής σου........
| |
TAS
30-08-2006 @ 14:58 | Αναστασία μου είσαι και συ
μια απ` τις αιτίες της γραφής μου...
Σ` ευχαριστώ που υπάρχεις
σ` αυτόν τον απεγνωσμένο
αλλά ρέοντα κόσμο...
| |
ofilia
30-08-2006 @ 15:56 | Αχιλέα εχω την εντύπωση πως...με αντιγραφεις αλλα τοσο ομορφα...σ ευχαριστω....
| |
Άθη Λ.
30-08-2006 @ 15:58 | μου αρέσει που τελειώνεις με το λευκό το χρώμα... καλό βράδυ να έχεις | |
 |
