| Να πως ειν' το σκηνικό
σκηνές άπειρου κάλου
που τραβάει με κινητό
το θάνατο του άλλου
έναν θάνατο με μιάς
του φιλόξενου τόπου
παρανάλωμα φωτιάς
ή ψυχής ανθρώπου
απ' άκρη σ' άκρη φούντωσε
και καιγεται η δόλια χώρα
ήρθε η γη και κούμπωσε
μια μπλούζα μαυροφόρα
πέταξε σε μια βραδιά
τα πράσινα πλουμιά της
και ΄φορεσε βαριά
καϊδια στα κλαδιά της
όλος αυτός ο πανικός
το κλάμα η θολούρα
ήταν της γης τιτανικός
της σάρκας η καούρα
Ηταν βαριά η προσμονή
να περιμένεις άλλους
ήταν μια άδικη ποινή
να στέλνουν κάλους
μας τιμώρησε να δεις
να ζούμε σε καϊδια
να παραιτηθεί κανείς
δεν είχε τα βαρίδια
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Σχόλια: 2 Στα αγαπημένα: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|