Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Στα μανταλάκια
 


Στα μανταλάκια


Πάντα ήθελα να ξέρω πόσο χωράμε ο ένας στον άλλο
Νόμιζα πως θα σε μετρήσω με τα δάχτυλα μου
Κάτι λίγα πρόλαβα – ή μπορεί και να το φαντάστηκα
Βιαζόσουν από μικρός
Ψήλωνες και βιαζόσουν
Και μένα τα χέρια μου ήταν πάντα απελπιστικά κοντά
Έπειτα ξημέρωσε
Κι έπειτα πάλι και πάλι
Εσύ εξαϋλώθηκες κι εγώ άρχισα να παχαίνω
Να κι αν μέτρησα, να κι αν δεν μέτρησα δηλαδή
Τώρα μοιάζω πιο πολύ με τα ρούχα στο πλυντήριο
Η κάθε μέρα με γυρνάει πότε από ‘δω και πότε από ’κει
Κι άλλοι καμπόσοι στροβιλίζονται μαζί μου
Μέχρι που έρχεται αργά το βράδυ μια στιγμή σαν χασμουρητό να μας ξεπλύνει
Κι ένα όνειρο μας τινάζει με δύναμη να ξαναγίνουμε σαν πρώτα
Καθαροί
Στα μανταλάκια



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 5
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

...σκέτη νούμερο...(της μητρός μου)
 
CHЯISTOS P
13-06-2020 @ 01:43
Τα μανταλάκια της λάτρας είναι αξιέπαινα, αγαπητή Νέτη, σε αντίθεση με κάποια άλλα μανταλάκια των περιπτέρων !
ακριτας
13-06-2020 @ 12:33
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Ιππαρχος
13-06-2020 @ 13:44
Παίρνεις κάτι ευτελές, όπως το μανταλάκι, και το μετατρέπεις σε κάτι μεγαλειώδες!
Χαίρομαι που σε (ξανα)διαβάζω Έφη
-Ειρήνη-
14-06-2020 @ 11:22
Ενδιαφέρον, μου άρεσε. Αυτή η γυναίκα αντιπροσωπεύει πολλούς ανθρώπους... την αυταπάτη ότι μπορεί κανείς να κρατήσει κάποιον, ενώ κανένας δεν κρατάει κανέναν στην πραγματικότητα και μετά η ζωή που σε παρασύρει με τις υποχρεώσεις της...κι έρχεται μια στιγμή που μια ματιά προς τα μέσα σε κάνει να δεις αυτό που είσαι και ξεχνάς...
inokrini
10-08-2020 @ 17:41
::up.:: ::up.:: ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο