| |
Πότε θα σιγήσουν τα κανόνια,
πότε θα ξανάρθουν χελιδόνια
να χτίσουν τιτιβίζοντας φωλιές
από στέγες κάτω και μπαλκόνια
και θα πάψουν πότε τα μαχαίρια
να τροχίζονται πάνω σ’ ακόνια
και μ' άχτι να τα μπήγουν σε κοιλιές;
Όταν λιώσουν κάποτε τα χιόνια
στις κρύες τις ανθρώπινες καρδιές.
Πότε τα λευκά τα περιστέρια
θα καθίσουν σε καθάρια χέρια
μια στάλα να γελάσει κι ο φτωχός
που από της ζωής του τα τεφτέρια
λείπει στα κατάμαυρά του χρόνια
άσπρη μέρα με νυχτιά μ’ αστέρια
και γίνηκαν οι ελπίδες του μπουχός;
Σαν στις άνοιξες, στα καλοκαίρια
ο γήλιος γίνει πιότερο ζεστός.
Κάτοικοι της μικρής τούτης σφαίρας
που σας λείπει στα πλεμόνια αγέρας
και πεταμένες στις χωματερές
προσδοκίες μίας άσπρης μέρας
που ζυμώνονται με καταιγίδες,
ρυπαρά ναυάγια μιας ξέρας
που στη ζωή δεν είδατε χαρές,
διώξτε μπρος του μίσους σας το τέρας
κι αγάπης θα χαράξουν ροδαυγές.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
