| |
[I][B
]Είχα το Άστρο μου,
του μίλαγα,
και του ζητούσα χάρη,
φαινεται δεν μ άκουγε,
κι΄όλα μου τα παράπονα
τα΄λεγα στο φεγγάρι.
Υπομονή μου ζήταγε,
κιόλα θα γίνουν Τέλεια...
Μα φεγγαράκι τι μου λες;;
Τώρα;
Τώρα που ζω μες την συντέλεια..;
Και κοίταξα τον ουρανό,
στον Ήλιο ψαχνοντας να βρω
παρηγοριάς σημάδι,
μα ΄ειχε κρυφτεί στα σύννεφα
φοβούμενος το τέλος του
κρυμμένος στο σκοτάδι.
.
Αλίμονο,που να στραφώ;
που πρέπει να ελπίζω;
μες το μυαλό τις σκέψεις μου
βιάζω, ταλανίζω.
Το βλέμμα μου ξανά,
στο άπειρο πλανάται.
η μνήμη μου συνέρχεται,
την μοναξιά αναζητά
ν΄αρχίζει να...θυμάται..
Νεφέλη.
13/6/2015
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
