minore1
15-06-2020 @ 05:56 | ::up.:: ::up.:: | |
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
15-06-2020 @ 08:45 | ::theos.:: ::hug.:: ::theos.:: | |
iokasth
15-06-2020 @ 10:24 | Αναστάσιε ;;Δεν εχω λόγια...!!!!
Το ενιωσα πολύ..
Καλημερα.
ΝεφΕλλη
| |
Γιάννης Κατράκης
15-06-2020 @ 11:44 | Όμως το χω ψεγάδι μου ,
να γνέθω και να κλώθω.
...κι όλο να συγχωρώ.
Πανέμορφο η δημιουργία σου Αναστάση
Καλημέρα
Καλή βδομάδα
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
Ουτοπία
15-06-2020 @ 15:45 | Την ψυχή μου άγγιξε πολύ το υπέροχο ποίημά σου Αναστάση μου. ::hug.:: | |
ΛΥΔΙΑ_Θ
15-06-2020 @ 18:00 | Δυνατή δημιουργία !!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
Ιππαρχος
15-06-2020 @ 21:10 | Έχει πολύ καλά στοιχεία, μπράβο! | |
χωρίς λόγια
15-06-2020 @ 22:38 | !!! | |
Ναρκαλιευτής
15-06-2020 @ 23:49 |
Δεν έχει θάρρος η ψυχή ,
όταν δε λεει συγγνώμη.
Ούτ'η καρδιά περίσσευμα ,
χωρίς ευχαριστώ
::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | |
Κων/νος Ντζ
16-06-2020 @ 00:32 | Δεν έχω κρίματα βαριά, όμως βαριά τα νιώθω.
Και κώνωπες και κάμηλους, το ίδιο τους θωρώ .
Όμως το χω ψεγάδι μου, να γνέθω και να κλώθω.
...κι όλο να συγχωρώ.
::angel.:: ::angel.:: ::angel.:: | |
zari.kardias
16-06-2020 @ 03:00 | Να πω εκπληκτικό ...νομίζω είναι λίγο!!!::theos.::
Το διάβασα ξανά & ξανά!!!::theos.::
Τόσο δυνατοί στίχοι με βαθύ νόημα!!!::theos.::
Να ανάψω της ανάστασης,
τα ξεχασμένα φώτα...
... να βρω παρηγοριά. ::hug.:: | |
Κοσμάς Δ.
16-06-2020 @ 09:30 | ::theos.:: ::theos.:: ::love.:: | |
ΑΠΟΓΡΑΦΟ
16-06-2020 @ 10:12 | ΟΤΑΝ Η ΜΟΝΑΧΙΚΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΣΥΝΕΙΔΗΤΗΣ ΕΠΙΛΟΓΗΣ,
ΜΠΟΡΕΙ ΟΝΤΩΣ ΝΑ ΟΔΗΓΗΣΕΙ ΣΤΗΝ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ.
ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΣ ΓΙΑ ΠΟΛΛΟΣΤΗ ΦΟΡΑ, ΑΝΑΣΤΑΣΙΕ | |
-Ειρήνη-
16-06-2020 @ 15:07 | Συμφωνώ με το ΑΠΟΓΡΑΦΟ. Πολύ δυνατή η επιθυμία του ήρωά σου! Είναι σα να πηγάζει από κάπου πολύ βαθιά μέσα του και δεν μπορεί - ούτε και θέλει - να της αντισταθεί. Έξω από τον κόσμο ή εντός αυτού αλλά αποτραβηγμένος στον εαυτό του συνειδητά. Ο τρόπος που το έχεις γράψει...θα μπορούσε να γίνει και τραγούδι, έχει ρυθμό. Εξαιρετική η χρήση της φρασεολογίας από την Αγ. Γραφή. Και όλες σου οι ασκητικές λέξεις και φράσεις!
Κλείνω, κουρασμένος, τα παντζούρια στα παράθυρά μου, αφήνω τον κόσμο απέξω, και αποκτώ για μια στιγμή την ελευθερία μου. Αύριο, θα είμαι σκλάβος πάλι. Ωστόσο τώρα, μόνος, χωρίς την ανάγκη κανενός, με τον μοναδικό φόβο κάποιας φωνής ή παρουσίας που μπορεί να με διακόψει, κατακτώ τη μικρή μου ελευθερία, τις δικές μου στιγμές μεγαλοπρέπειας.
Χωμένος βαθιά στην πολυθρόνα μου, ξεχνώ τη ζωή που με πιέζει. Δεν με πληγώνει πια, εκτός που μ' έχει πολύ πληγώσει.
Fernando Pessoa | |
φραγκοσυριανος
17-06-2020 @ 19:42 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
νησιώτης1959
17-06-2020 @ 21:57 | Να κοινωνήσω δακρυα,
και να πλυθώ με ιδρώτα .
Να νίψω τ'ανομήματα ,
κι όλη μου τη θωριά.
Να ανάψω της ανάστασης,
τα ξεχασμένα φώτα...
... να βρω παρηγοριά.
Πολύ όμορφο Αναστάση!!!
::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
Elen Louka
18-06-2020 @ 19:13 | φανταστικό!! απ την ψυχή βγαλμένο! | |
τια-φια
19-06-2020 @ 08:45 | Αποκομμένος να σκεφτώ,
να βρω τον εαυτό μου.
Να τον γνωρίσω πιο βαθιά ,
ν'αυτοαναλυθώ.
Να φτάσω ως τα μύχια του,
να νοιώσω το εγώ μου...
... και να ταπεινω
Πολύ όμορφο αν το επράταν όλοι ανθρώποι
ο κόσμος μας θα ηταν πιο αληθινός...
::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
φραγκοσυριανος
20-06-2020 @ 22:28 | ::up.:: | |
ΜΙΧΑΛΗΣ 63
21-06-2020 @ 08:58 | Υπέροχο Αναστάση !!!!! ::theos.:: Η τελευταία στροφή εξαιρετική.
Την καλημέρα μου. | |
iokasth
21-06-2020 @ 09:17 | Το ξαναδιαβάζω .
Συμφωνώ με ΑΠΟΓΡΑΦΟ.!
-ΟΤΑΝ Η ΜΟΝΑΧΙΚΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΣΥΝΕΙΔΗΤΗΣ ΕΠΙΛΟΓΗΣ,
ΜΠΟΡΕΙ ΟΝΤΩΣ ΝΑ ΟΔΗΓΗΣΕΙ ΣΤΗΝ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ.-ΑΠ/ΦΟΣ-
Το ζεις το ποίημά σου, και αυτο φαίνεται..
Μοιάζει διαμάντι εδω μεσα , καθώς και πολλών άλλων.
Η Ποιότητα πάντα ξεχωρίζει.
Καλη Κυριακή .
Ν.Ρ.
Έστω και με ενα χερι (κουραστικό,) αλλά τα κατάφερα.
| |
Μαυρομουστάκης
19-09-2020 @ 02:02 | Αγγίζεις Αναστάσιε... | |
-H2O-
29-11-2020 @ 17:47 | Πολύ ωραίο πραγματικά. Κι ο επίλογος ένα ακόμα ποίημα-δώρο μέσα στο υπόλοιπο ποίημα. | |
 |
