| |
Διψάσαμε μες στο στρατί
που πάει για την αγάπη
βάτα βουνά
κακοτράχαλα βράχια
κι` είπαμε
κι` αυτό θα περάσει.
Κόψαμε δυο πικροδάφνες
κι` ένα αγριοβοτάνι
να` χουμε ευλογίας δρόμο.
Κι` είπαμε ένα τραγούδι
με φυσαρμόνικες
και χίλια βιολιά.
Διψάσαμε.
Κάτσαμε στον ίσκιο της ιτιάς
εκει στο διάσελο
αγναντέψαμε,
πέρα μακριά στη θάλασσα
είπαμε.
Και αυτό θα περάσει.
Ήρθαν μέλισσες και πουλιά
ήρθαν τα τσιπουργιάνια
που τόσο τους μοιάζουμε.
Μιλήσαμε στον άνεμο
πέρα μακριά στα κύματα
για να` χουμε τα αισθήματα.
Διψάσαμε.
Κι` ήταν φίδια σωρό
δράκοι και φαντάσματα
μια ξεραμένη ελιά.
Μνήμες πικρές
θύμησες πικρές.
Είπαμε.
Και αυτό θα περάσει.
Κόψαμε δυο παπαρούνες
ένα κλωνί βασιλικό
για να έχουμε ένα κήπο
ένα κήπο ζωής
ένα κήπο δημιουργίας
με μυρωδάτα της Λαμπρής κρίνα
κι` είπαμε.
Και αυτό θα περάσει.
Κι` όλο παίζαν τα βιολιά
μελωδίες της προσπάθειας
μελωδίες της ελπίδας.
Σκύψαμε και προσκυνήσαμε
μ` ένα λευκό κερί στα χέρια
για την αγάπη.
19-6-2020
Αδαμοπούλου Γεωργία.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
