| |
Τις πίκρες μου φορτώθηκα χιλιάδες δρόμους πήρα
να φύγω από σένανε το πρόσταξε η μοίρα.
Tι κι αν σου παραδόθηκα όρθωσες μπρος σου τείχη
κι αντιλαλούν παράπονα στις νύχτες μου οι στίχοι.
Με βλέπεις να συντρίβομαι, να γίνομαι κουρέλι
με κέρασμα το κώνειο, αντί κρασί και μέλι.
Έχεις γίνει κύμα και δικό σου θύμα
ίσια βήμα βήμα για τη δίνη μ’ οδηγείς.
Έχεις γίνει κύμα κι η ζωή μου κρίμα
ένα μαύρο μνήμα που χορτάριασε στη γης.
Άσπρο φόρα ντύμα με τ’ αγέρι πρίμα
πάμε Ιπανίμα, στα φιλιά μου να πνιγείς.
Μες στην καρδιά μου σφάλισα ό,τι ωραίο είχα
απ’ τις γλυκές σου θύμησες που φύλαξα για προίκα.
Τη σκέψη μου τη ζάλισα με το περίγραμμά σου
μα στάλα δεν μ’ εκτίμησες, δεν μ’ ένοιωσ’ η καρδιά σου.
Με βλέπεις να συντρίβομαι, να γίνομαι κουρέλι
με κέρασμα το κώνειο, αντί κρασί και μέλι.
Έχεις γίνει κύμα και δικό σου θύμα
ίσια βήμα βήμα για τη δίνη μ’ οδηγείς.
Έχεις γίνει κύμα κι η ζωή μου κρίμα
ένα μαύρο μνήμα που χορτάριασε στη γης.
Άσπρο φόρα ντύμα με τ’ αγέρι πρίμα
πάμε Ιπανίμα, στα φιλιά μου να πνιγείς.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
