| |
Όταν κάποια στιγμή η πόλη ηρεμεί
και το φεγγαρι τεμπέλικα χαλαρώνει
όταν τη σκέψη την καταπίνει "η ρωγμή"
και το παρελθόν τα μέσα σου ματώνει
αφήνεσαι στης θαλασσας τ' ακοίμητα νερά
κοιμίζεις μέσα της τα στείρα όνειρα σου
ταξιδευεις μόνη σ' άλλους κόσμους νοερά
καθώς τ' αστέρια τρεμοπαίζουν στη χαρά σου
πόση ησυχία απλωμένη έξω τούτη τη βραδιά
το κύμα χαϊδεύει απαλά τον γέρικο βράχο....
ο γκιωνης κρυμμένος στου δέντρου τα κλαδιά
κι ένα θαλασσοπούλι στην ακτή μοναχο....
εικόνες σαν αυτές τις βραδινές σε προκαλούν
και σε γυρίζουν σε χρόνια πίσω περασμένα ....
εκεί που οι λέξεις ορφανές " παρακαλούν "
λίγο τη ματια του να την έριχνε σε μένα ....
όνειρα που τα έπνιξε της θαλασσας η οργή
και δεν τα πρόλαβε ποτε το φως της μέρας
άφησαν ένα κενό, μια πληγή να αιμορραγεί
χωρίς τα χείλη σου να πουν μια Καλημερα !!
••••@••••
22-06-2020
ΕΛΕΝΑ Λ .
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
