| |
Περιμένοντας το τίποτα για να ρθει
και ψιλαφιζοντας της μνήμης τα κενά
δε περιμένω απ το αύριο να φερει
με τ' όνειρα μου, τη χαρά
Ίσως να φταίει ο αέρας που αναπνέω
ισως να φταίει η βροχή και η φωτιά
μα αν το χώμα περπατώ νιώθω πως έχω
μια ελπίδα για να ζήσω τη χαρά
Μα η ελπίδα μου δε κρύβεται στο μέλλον
βρίσκετε σήμερα, προσμένει το παρόν
δε νοσταλγώ και δε προσμένω ευτυχία
ετσι βιώνω ότι επέλεξα να ζω
Νιώθω περίεργα σα γράφω αυτές τις λέξεις
δεν εξηγούνται όλα τα σύνθετα απλά
πρέπει καθένας, μοναχός να επιλέξει
για αυτόν, τι είναι, η ευτυχία τελικά
Φυλακισμένος που και που, νιώθω στο χρόνο
πάντα υπόλογος στις ώρες που περνώ
πάντοτε άμαθος και πάντοτε ταγμένος
σ όσα προσφερει το επόμενο λεπτό
Ψυχανεμιζομαι στη θάλασσα του ήχου
απαξιόνομαι στου χρόνου τα νερά
ούτε που φαίνομαι στου σύμπαντος το χάρτη
κι όμως πιστεύω σε αθάνατα μυαλά
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
