| |
ΛΕΣ
μες το λευκό κελί της μοναξιάς μου
περνούν οι ώρες βασανιστικά αργές
και ενώ σιγήσαν και οι κτύποι της καρδιάς μου
εσύ στα όνειρα μου έρχεσαι και λες
λες δε σ' αγάπησα εγώ
δεν ήμουν άξιος για αυτό
εσύ με άφησες και πήγες στα χαμένα
άλλα ζητούσες στη ζωή
η αγκαλιά μου φυλακή
που μέσα της όλα σου μοιάζαν πεθαμένα
ίσως η μοίρα μου να φάνηκε σκληρή
και να με δίκασε να μένω πάντα μόνος
όμως εσένα ποιος σε κάνει δικαστή
και με τα λόγια σου να με χτυπά ο πόνος
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
