| |
Εσύ π’ αγάπη μ’ έταξες σαν σίχαμα με πέταξες
σε μια γωνιά του δρόμου,
πόνους στρατούς παρέταξες κι αντί για νέκταρ έσταξες
φαρμάκι στο πιοτό μου.
Κι ακούγεται βαρύ το μαύρο ντέρτι μου
αστείρευτη πηγή είν’ το σεκλέτι μου.
Το κορμί μου έχω σύρει στ’ ανοιχτό σου παραθύρι
κάτ’ απ’ το μπαλκόνι σου,
στο χορτάρι έχω γύρει για να κάνω χαρακίρι,
γιατί μ’ είχες πιόνι σου.
Κι ας με βλέπεις να σπαράζω με το δίκοπο το λάζο
απ’ το αίμα κόκκινο,
η καρδιά σου πέτρα μένει για το μάγκα που πεθαίνει
απ’ τις πίκρες κόσκινο.
Κοντά μου δεν κρατήθηκες την ίδια απαρνήθηκες
που σού ΄δωσα ζωή μου,
σταλιά δεν με λυπήθηκες, γιατί θαρρώ γεννήθηκες
για την καταστροφή μου.
Κι ακούγεται βαρύ το μαύρο ντέρτι μου
αστείρευτη πηγή είν’ το σεκλέτι μου.
Το κορμί μου έχω σύρει στ’ ανοιχτό σου παραθύρι
κάτ’ απ’ το μπαλκόνι σου,
στο χορτάρι έχω γύρει για να κάνω χαρακίρι,
γιατί μ’ είχες πιόνι σου.
Κι ας με βλέπεις να σπαράζω με το δίκοπο το λάζο
απ’ το αίμα κόκκινο,
η καρδιά σου πέτρα μένει για το μάγκα που πεθαίνει
απ’ τις πίκρες κόσκινο.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
