|
| Η άνοιξη | | | Το ξέρω άργησα λίγο αλλά θα ξαναέρθει άνοιξη... χαχαχα | | Πώς να σας πω για τη ζωή,
τα πράγματα που είδα,
κάθε πρωί κι ένα χαρτί,
μέχρι τη δύση γράφεται, εκείνη η σελίδα.
Κι έτσι βιβλία πια γεμίζουν,
(εμείς τ’ αποκαλούμε χρόνια,)
και ιστορίες μουρμουρίζουν,
περνά η ζωή, μ’ ένα κανόνα.
Δημιουργός της κάθε μέρας,
σε ‘μένα έγκειται η ζωή,
είμαι της σκέψης ο πατέρας,
κι η μάνα που δημιουργεί.
Άγραφο στέκεται το μέλλον,
δημιουργεί το παρελθόν,
στέλνει μηνύματα στο τώρα,
κοιτάω κι εγώ να ‘μαι παρών.
Δέχομαι λάθη των ανθρώπων,
δέχομαι να ‘μαι δικαστής,
πρώτα να κρίνω θέλω εμένα,
πριν να με κρίνει άλλος κανείς.
Έτσι χαράζω λέξη-λέξη,
φτιάχνω τον ήλιο στο χειμώνα,
την άνοιξη καλωσορίζω,
σιγά – σιγά, λιώνουν τα χιόνια.
|
| | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | Σχόλια: 3 Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | |
| Ο χρόνος μετριέται σε στιγμές... η γνώση σε εμπειρίες | | |
|
Αγιοβλασιτης 01-07-2020 @ 16:36 | Σταθερή αξία Σταμάτη...
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | zari.kardias 02-07-2020 @ 00:37 | Δέχομαι λάθη των ανθρώπων,
δέχομαι να ‘μαι δικαστής,
πρώτα να κρίνω θέλω εμένα,
πριν να με κρίνει άλλος κανείς.
Όμορφα γραμμένο!!! ::yes.:: ::up.::
...συμφωνώ με Αγιοβλασιτη ::theos.:: | | smaragdenia 02-07-2020 @ 08:13 | Άγραφο στέκεται το μέλλον,
δημιουργεί το παρελθόν,
στέλνει μηνύματα στο τώρα,
κοιτάω κι εγώ να ‘μαι παρών.
ΑΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΡΩΝ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
ΚΑΙ ΟΛΑ ΘΑ ΤΑ ΞΕΠΕΡΑΣΟΥΜΕ
ΚΑΛΓΜΕΡΑ ΣΟΥ ΣΤΑΜΑΤΗ ΜΟΥ ::hug.:: | | |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|