| |
| | Περπάτησα στις ξερολιθιές |  | | | Καλημέρα φίλοι μου, λέω να σοβαρευτώ σήμερα, σας ευχαριστώ όλους. | | |
Πήρα τη στράτα
τη δύσβατη.
Ανηφορική, ξερή και άγονη.
Στα ριζά του βουνού
με πόδια θεριά
ψυχή κομμάτια
κι` ανάσα δύσκολη.
Βρήκα πέτρες
στο διάβα μου, ξερές και αιχμηρές.
Λαβώθηκαν τα πόδια μου
κι` εγώ κοιτούσα
το τέλος της ανηφόρας.
Ανέβηκα με σθένος
και πολύ κόπο.
Διψασμένη, για ζωή , αλήθεια
και δικαιοσύνη.
Ήταν πολλοί οι σκόπελοι
αγκάθια και βάτα στο πέρασμα μου.
Οι άνθρωποι θεριά ανήμερα
και λιγοστή η αγάπη.
Ο στόχος μπροστά μου
πάντα να ξεμακραίνει
να προσπαθώ επίμονα
με πάθος, με δύναμη,
λαβώθηκα
κι` έκλαψα μοναχή.
Καυτός ο ήλιος
μου στέγνωνε το στόμα
και το νερό λιγοστό
η ανάσα λίγη.
Πολέμησα και πολέμησα
με τα φαντάσματα μου
μ` όλης της γης τα άδικα.
Αγαπώντας, δίνοντας
και την άλλη παριά.
Πέρασαν χρόνια, διαβήκαν μέρες
ανέβαινα, όλο ανέβαινα
μ` ένα φουστάνι λευκό
της αθωότητας.
Μάτωσα, μάτωσε η ψυχή μου
και η καρδιά μου έκλαψε.
Μα ο στόχος εκεί μπροστά μου.
Βγήκα από λαγούμια και ξέρες
περπάτησα στις ξερολιθιές.
Ο ιδρώτας ποτάμι
χωρίς ένα χέρι να πιαστώ
αγώνας, στον αγώνα.
Κι` ήρθε η μέρα που έφτασα.
Στο τέλος της διαδρομής
κουρασμένη και δικαιωμένη.
Είχα πράξει αυτά που
ήθελε η ψυχή μου.
Και αγαπώ όλο τον κόσμο
κρατώντας στην αγκαλιά μου
λευκά κρίνα.
9-7-2020
Αδαμοπούλου Γεωργία
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
Αγιοβλασιτης
09-07-2020 @ 16:53 | Και αγαπώ όλο τον κόσμο
κρατώντας στην αγκαλιά μου
λευκά κρίνα.
Ψυχή καθάρια..
να σαι καλά Γεωργία..
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | CHЯISTOS P
09-07-2020 @ 17:34 | Μάτωσες, καρδιά μου.... Κουρασμένη σε βρήκε η δικαίωση...
Κι εμείς σε ψάχνουμε να σε αναδύσουμε, Γεωργία... | | Elen Louka
10-07-2020 @ 00:29 | πολύ όμορφη περιγραφή της προσωπικής πάλης που δίνει κανείς μέχρι να επιτύχει τον πολυπόθητο σκοπό του ::love.:: | | KaterinaKritik
13-07-2020 @ 12:32 | ::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
