| |
Πόσες φορές, γνωστοί και φίλοι,
με το πλοίο των οχτώ, των εννιά,
κουνώντας μου λευκό μαντήλι,
ξεκινήσαν για Κεφαλλονιά.
Και πάντα εγώ, μένοντας πίσω,
τούς ζητώ να μού φέρουν σα ’ρθούν,
μέλι απ’ την Άσσο θυμαρίσο,
μάντολες, άμα το θυμηθούν.
(Ρεφρέν)
Και μένω εδώ και περιμένω
και μένω εδώ και καρτερώ,
θαρρείς και με κρατούν δεμένο,
τόσον καιρό...
Κουνόπετρα, Ξι και Ληξούρι,
δε θα σας λησμονήσω ποτές,
νερό απ’ τον Αίνο στο παγούρι
κι αναμνήσεις χιλιάδες του χτες.
Πόσες φορές, γνωστοί και φίλοι,
«γεια», μού γνέψαν απ’ την κουπαστή,
με σφαλιστά τα δυο τους χείλη,
δίχως να ’χουν για μένα νοιαστεί.
(Ρεφρέν)
Και μένω εδώ και περιμένω
και μένω εδώ και καρτερώ,
θαρρείς και με κρατούν δεμένο,
τόσον καιρό...
Π.Θ.Τουμάσης
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
