| |
| | Σπειρα |  | | |
Τουλαχιστο ξερω
Ο ανθρωπος προγραμματισμενος 'ειναι'
Να αντιμετωπιζει ο,τι διαφορετικο απαξιωτικα
Ο,τι ειναι να γραψω θα το γραψω
Ειναι αυτο που τρυπωνει στο υποσυνειδητο
Το βασικο μελημα μου
Αλλωστε ανεκαθεν αυτο εκανα
Ο,τι ικανο(να)ποιει εμενα
Ειναι το δικο μου χτυπημα
Δεν συμβαδιζει με καμια κοινη αποδοχη
Δεν υπηρξε ποτε αρχη, κι εναυσμα μου
Αλλιως δεν θα εγραφα ποτε
Θα συνεχιζα να ζωγραφιζω..
Δεν θα πεθαινα ποτε
Δεν θα ζουσα στιγμη
Θα' μουν αψεγαδιαστη, μιαν αξια θαυμασμου, ευθεια γραμμη..
Αλλωστε διχως κανενα χερι, βοηθειας
Τι θα μπορουσε να καταφερει ενας μονος ανθρωπος;
Αυτο ακριβως κανω, το απειροστο το τιποτενιο
Το να φυτρωνω και να βρισκομαι
Να σπερνομαι οπου δεν με σπερνουν
Εξω απο το κουτι μου
Ειναι η αποδοση ολη, καθε συγνωμης μου
Στην περιπλανηση και στο σεργιανι
Γεννηθηκα για να μαζευω σκουπιδια
Απο αυτά πληρωνομαι
Εμαθα απ' την αρχη να μην βιαζομαι
Κοντα τους θυμαμαι, ή πως η αισθηση δεν ειναι απο μνημης
Ο,τι ζηταει η ψυχη -μου- δεν ζητιανευεται
Αν καρτεραγα αποδοχη, ανταποκριση, θα ημουν ακομη αγεννητη
Απο ψυχη
Τουλαχιστο τωρα ξερω
Οποιος με απαντα
-και με την σιωπη του-
Εχει δεχτει αυτο που πολεμα
Ειναι τοσο σπανιο επομενως
Στο επομενο βημα κανεις να περασει..
;
Θαρρεις κι απαγορευμενο, δυσκολο!
Σπασμενος κι αδαμαστος
Απο αυτο για το οποιο γεννηθηκε να στεκει
Στο πλευρο του, κι οταν αυτο θα'χει φυγει
Aγνωρο να γυριζει στην οψη μοναχα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | καποιοι γεννιουνται για να μην πεθανουν ποτε. κι παρεα μεγαλωνει. δεν ξερω που,αλλα σιγουρα μεσα μας | | | |
|
Ηypocrisy
16-07-2020 @ 17:53 | Είναι αυτές οι ώρες που δεν υπάρχει καθόλου έμπνευση.
Κανένας οίστρος.
Αυτές τις ώρες,
καθόλου δεν πιέζω τον εαυτό μου να γράψει.
Ούτε τον πιέζω να πιεί νερό.
Αφήνομαι απλά στον στροβιλισμό της ύπαρξής μου
κι ίσως το μόνο που κάνω είναι ν’ ανασάνω.
Άλλωστε,
κανείς δεν είναι εξαναγκασμένος να δημιουργήσει-
ούτε πρέπει να γράφεις.
Αν γράφουμε,
γράφουμε γιατί αρχίζει η φωτιά και καίει τα πόδια μας
κι όσο ανεβαίνει προς τα πάνω,
ανάλογα τη φορά,
προλαβαίνουμε να την κάνουμε να μην φτάσει το κεφάλι μας.
Κι όταν δεν την προλαβαίνουμε,
γράφουμε μετέπειτα τις εμπειρίες μας.
Τα πράματα θα ‘ταν πολύ πιο απλά αν δεν θέλαμε να γίνουμε καλλιτέχνες.
Δεν θέλησα ποτέ να γίνω καλλιτέχνης
Βασίλης Μάγγος | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
