| |
Θα ψάξω αυτόν που στην ανάσα σου τυλίχτηκε,
που ‘ναι κρυμμένος στης απόγνωσης τον βράχο,
το τρεχαντήρι που στο πέλαγος ανοίχτηκε,
στο Κολοσσαίο, τον παλιό τον μονομάχο.
για τα θλιμμένα χαμογέλια που μου χάριζες
για της φουρτούνας τ’ ανυπόφορα γινάτια
για τα θηρία που στα νύχια τους σπαρτάριζες
κι ο αυτοκράτορας μεθούσε στα παλάτια
Θα βρω αυτόν στις εκστρατείες σου που σε άφησε,
και τον αντίπαλο είχε κρύψει στον οντά του,
αυτόν που τα όνειρα που επώαζες τα ράμφισε,
κι ήτανε θάνατος οι ώρες σου, κοντά του.
Να τον ξεκάνω, κι ας με τσάκιζε το τραύμα μου,
να τονε στείλω στις οάσεις σου σφαγμένο
να τον ξορκίσω τον Θεό, που ‘πε: «Το θαύμα μου,
είναι που η αγάπη είναι όνειρο ληγμένο».
Θα ψάξω αυτόν, που στο κορμάκι σου αλήτευε,
που έλεγε: «άξιζε μονάχα για παιχνίδια»,
και τα λουλούδια της απόγνωσης που φύτευε
θα ξεριζώσω να πετάξω στα σκουπίδια..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
