| |
Πάρε το δρόμο της αυγής μια μέρα ακόμα
Θα πλατύνει ο ουρανός ο αγέρας θάναι αγνός
Κι έλα με μια μνήμη καινούργια,νέο χρώμα
Φαίνεται νάχε δίκιο ο χαμένος μου αδερφός
Προς τη ζωή πηγαίνω κι έχω όψη ανθρώπου
Έλα κι είμαι μόνος στην άκρη αυτου του τόπου
Χίλιες εικόνες πια πληθαίνουνε το φώς μου
Γελάει πούμεινε έξω απ την άβυσσο ο εαυτός μου
Θ'αράξουμε μαζί,θα τραγουδήσουμε μαζί
Χέρια με τα χέρια μας αιώνια δεμένα
Χείλια με τα χείλια μας με μέλι αλειμμένα
Ο ένας μέσα στον άλλον γλυστρώντας μια ζωή
Υπάρχεις λές,σε βλέπω ολοένα και πιο κοντά
Κατάπληχτος γιατί τον ήλιο αντικρύζω
Στραγγίζοντας τον πιο άρρωστο πόνο της καρδιάς
Πρέπει να μάθω πώς θα ζήσω τούτη την αγάπη
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
