| |
| | Σ' ένα παιδί του δρόμου |  | | | Καλημέρα φίλοι μου, σκέψεις κι` άλλες σκέψεις, να μου είστε καλά. | | |
Σαν ήμουνα μικρό παιδί
δεν είχαμε μεις κήπο
στον άνεμο ένα κλαδί
σκεφτόμουν, που ανήκω.
Ο θείος είχε, όμορφο τρανό
γεμάτο κατιφέδες.
Τους μάζευε και τ` ορφανό
αγάπης, μενεξέδες.
Μεγάλωνα κι` είχα καημούς
ήθελα κι` εγώ κήπο δικό μου
κι` όλο μιλούσα στους θεούς
για το παράπονο μου.
Θαρρώ, δεν άκουσαν ποτέ
κι` άρχισα να σκαλίζω
είπα, φτωχέ μου εαυτέ
κάτι κι` εγώ να ορίζω.
Περνούσαν χρόνια σαν βροχή
στα χέρια μου είχα χώμα
σκάβοντας απ` τη χαραυγή
μέχρι να` ρθεί το γιόμα.
Με λίγο μια σταλιά νερό
εξέπλενα τα χώματα
κι` ο κήπος έγινε θεριό
με ουράνιου τόξου χρώματα.
Μια στέρνα είχα με νερό
δεν έλεγε να στερέψει
μήτε την ξέρα είχε εχθρό
γι` αυτή είχε πάντα βρέξει.
Θέριεψε κήπος θεικός
γιορτή για κατιφέδες
κι` ήταν ο κάματος τρανός.
Θαύμαζες μενεξέδες.
Πέρασαν χρόνοι και καιροί
οι σπόροι είχαν φυτρώσει
απλόχεροι οι θησαυροί
που είχε η ζωή να δώσει.
Κι` έκοψα, έκοψα, πολλά
τα άνθη όλου του κόσμου
τα χάρισα μιαν αγκαλιά
σ` ένα παιδί του δρόμου.
Μου μίλησε μια Κυριακή
κι` είπε...όλα δικά μου?
Του απάντησα με την ψυχή.
Δικά σου, τα όνειρα μου.
29-7-2020
Αδαμοπούλου Γεωργία.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
29-07-2020 @ 15:18 | ::theos.:: ::hug.:: ::theos.:: | | Αγιοβλασιτης
29-07-2020 @ 17:11 | Μπράβο Γεωργία
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | KaterinaKritik
29-07-2020 @ 22:49 | ::up.:: ::up.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
