| |
Μισώ τα δέντρα, τις πλατείες και τους δρόμους
Μισώ τα τραίνα και τις ράγες στους σταθμούς
Η απουσία σου γεννά δικούς της νόμους
Κι όλα τριγύρω μου φωνάζουν:"Μην ακούς!"...
Πως μοιάζουν όλα σκοτεινά και τόσο σκόρπια
Πως φεύγουν μέρες και βδομάδες σαν σκιές
Από το στόμα μου βραχνά ηχούν τα λόγια
Κι όλο τον κόσμο φοβερίζω μ' απειλές...
Δεν θέλω πια νά 'μαι καλή, γλυκιά γυναίκα
Μόνο μια χίμαιρα που γύρω της ξερνά
Μην μ' αναγκάζεις να μετρήσω ως το δέκα
Αφού το ξέρεις..σταματάω στο εννιά...
Μόνον ιδέες μ' αγαπήσανε, ανθρώπων
Και κάποια μέλη από σώματα δειλά
Κι ένας ιδρώτας μοχθηρός, μεγάλων κόπων
Να δυναστεύουν της ψυχής μου τα πολλά...
Δες πως κουράστηκα κι αυτό, μόνο, λυπήσου
Είναι ταξίδι που δεν έχει γυρισμό
Γείρε στο πλάι μου, απόψε και κοιμήσου
Κι άσε τους άλλους να μιλούν για χωρισμό...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
