| |
Το μοιρολόι της καρδερίνας
Μια καρδερίνα στο κλαδί μάδησε τα φτερά της
δεν κελαηδά όπως παλιά έχασε τη χαρά της.
Βγάζει φωνή λυπητερή αρχίζει μοιρολόι
πέσαν οι χάντρες καταγής από το κομπολόι.
Πέσανε και σκορπίσανε και ποιος θα μας τις δώσει
κι’ η καρδερίνα θλίβεται για τ’ όμορφο Βαρώσι.
Σαν χάντρες εσκορπίσανε στις προσφυγιάς τα μέρη
οι κάτοικοι σου Αμμόχωστος μα ποιος θα σου τους φέρει;
Η καρδερίνα στο κλαδί μοιρολογεί και κλαίει
κι’ ένα τραγούδι θλιβερό άρχισε να μας λέει.
Ετραγουδούσε κι’ έλεγε λόγια μαραζωμένα
που τα παιδιά σου Αμμόχωστος είναι ξεριζωμένα.
Μας έλεγε πως ήσουνα πόλη χαριτωμένη
και τώρα έμεινες βουβή πόλη μαρμαρωμένη.
Η καρδερίνα έκλεγε γι’ αυτή την αδικία
έλεγε και ξανάλεγε γιατί τόση κακία;
Γιάννης Μαυρόγιαννος
Από την Ποιητική μου Συλλογή
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
