| |
[B]Πολιτικός κανιβαλισμός[/B]
Τρέχεις να φτάσεις τις άτοκες δώσεις
ήθη κι αξίες ξανά θα προδώσεις
ήρθε η σειρά σου να βρίσκεσαι πάνω
θες να πιστεύεις πως έχουνε πλάνο
Σε ‘χουν σμιλεύσει να βλέπεις το χρώμα
μόνο οι „δικοί“ σου, οι άλλοι στο χώμα
σου ‘χουν φορέσει χρυσές παρωπίδες
σε ‘χουν πιστώσει με φρούδες ελπίδες
Πρωτίστως ελληνικό φαινόμενο:
Ασχολούμαι με την πολιτική και ακολουθώ συνήθως μια ιδεολογία (αν μπορεί να την πει κάποιος έτσι).
Η ιδεολογία και η πολιτική παράταξη που την εκπροσωπεί (αν μπορεί να το πει κάποιος έτσι) έχουν πάντα δίκαιο… ότι κι αν κάνουν… κι όταν δεν έχουν δίκαιο, τότε είναι σίγουρο πως και „οι άλλοι“ τα κάνανε ακόμη χειρότερα…
Aν τώρα βρισκόμαστε στην αντιπολίτευση… οι άλλοι τα κάνουν πάντα ΟΛΑ λάθος… κι εμείς τα κάναμε πολύ καλύτερα όταν ήμασταν κυβέρνηση… ή δεν μας άφησαν να τα κάνουμε καλύτερα… και αν μας αφήσουν να ξανακυβερνήσουμε… το καλύτερο αύριο κιόλας… θα τα κάνουμε όλα αλάνθαστα…
και ο κύκλος συνεχίζεται…
και το έργο παίζει πάλι από την αρχή…
και οι παρατάξεις ταμπουρώνονται στις υποθέσεις τους…
δημιουργούνται αγεφύρωτα χαρακώματα… όλο και πιο βαθιά…
ο ένας δεν ακούει πια τον άλλον…
βρίσκεται στον δικό του μορφοποιημένο κόσμο και δεν αντέχει την ιδέα… ότι ίσως… και λέω ίσως το άλλο χαράκωμα να έχει κι αυτό ιδέες που είναι προοδευτικές… που θα μπορέσουν να πάνε την χώρα μπροστά…
"όχι… δεν είναι δυνατόν οι άλλοι… να έχουν και αυτοί καλές ιδέες."
"κι αν κατά λάθος τις έχουν… τις κλέψανε από εμάς…"
κι έτσι με τον χρόνο τα χαρακώματα γίνονται πιο βαθιά…
ο εγωισμός μας και η βαθιά πεποίθηση πως μόνο εμείς έχουμε δίκαιο, δεν μας αφήνουν να χτίσουμε γιοφύρια…
να προχωρήσουμε μαζί για ένα καλύτερο μέλλον για όλους μας.
Αλλά πως να μπορέσουμε να σηκωθούμε, να μαζέψουμε τα μανίκια και να δουλέψουμε ΜΑΖΙ, όταν όλη η παιδεία μας βασίζεται στην ιδέα ότι μόνο εγώ έχω δίκαιο…
και το να απαιτήσουμε από τους πολιτικούς να αλλάξουν αυτήν την νοοτροπία είναι φρούδα ευχή… γιατί κι αυτοί μέρος αυτού του συστήματος είναι… με την ίδια παιδεία… με τους ίδιους εγωισμούς και πεποιθήσεις… και με κάτι παραπάνω από τους υπόλοιπους… με προσωπικό συμφέρον…
Πως μπορούμε συνεπώς να αλλάξουμε μια τέτοια κατάσταση;…
το κλικ πρέπει να γίνει σε μας… να μεταδώσουμε τις νέες ιδέες και πράξεις στα παιδιά μας… κι αυτά στα δικά τους…
και ποιες είναι αυτές οι ιδέες που μπορεί να αλλάξουν την νοοτροπία μας;
[B]Καταρχήν σεβασμός[/B]
[U]Σεβασμός για την ιδέα του άλλου.[/U] Αυτό δεν σημαίνει ότι ασπάζομαι κάθε διαφορετική άποψη… όμως ακούω… και ακούω προσεχτικά (οι περισσότεροι μας ακούμε μόνο αυτά που λέμε εμείς)…
[U]Σεβασμός στο δικαίωμα του άλλου να εκφράσει την γνώμη του…[/U] βλέπω στην Ελλάδα πολιτικές εκπομπές που σχεδόν κανένας δεν αφήνει τον άλλον να τελειώσει την πρόταση που άρχισε… και οι χειρότεροι είναι οι παρουσιαστές πολλοί από τους οποίους δεν αφήνουν τους καλεσμένους τους να μιλήσουν (αναλογίες ομιλίας πάνω από 70%)
[U]Σεβασμός στην προσωπικότητα του συνομιλητή μας.[/U] Δεν είμαστε όλοι εχθροί και αντίπαλοι να προσπαθήσουμε να μειώσουμε τον συνομιλητή μας για να κερδίσουμε εμείς… μια συζήτηση δεν είναι ούτε μάχη ούτε παιχνίδι για έναν νικητή. Από μια επιτυχημένη συζήτηση βγαίνουν ΟΛΟΙ κερδισμένοι.
[B]Δεύτερον Open minded[/B]
Θέλω από μια πολιτική συζήτηση (πολιτική= το σύνολο των δράσεων και των ιδεών που σχετίζονται με τα δημόσια πράγματα) να μάθω κάτι καινούργιο και να το αφομοιώσω.
Σίγουρα κάτι τέτοιο δεν είναι πάντα δυνατό, όμως τελειώνοντας μια συζήτηση που μόνο εγώ „κέρδισα“ και επέβαλα την γνώμη μου, χαϊδεύει μόνο το εγώ μου και δεν μου προσφέρει καινούργιες ιδέες και γνώσεις. Η αφομοίωση νέων γνώσεων και η συνεχής εξέλιξη των πολιτικών μου πεποιθήσεων με κάνουν έναν πολίτη ο οποίος μπορεί με επιχειρήματα, γνώση και μεθοδικότητα να βοηθήσει στην διαρκή πρόοδο της χώρας και των πολιτών της, χωρίς κομματικές αδιεξόδους και αραχνιασμένες, συμφεροντολογικές ιδεολογίες.
[B]Τρίτον μεθοδολογία[/B]
Κάθε πρόβλημα κάθε δυσκολία είναι ταυτόχρονα και μία πρόκληση, μια ευκαιρία να αντιμετωπιστούν νοσηρές, μη αποδοτικές και αναποτελεσματικές καταστάσεις στη κοινωνία μας.
Μπορούμε όλοι να καθόμαστε, να κλαιγόμαστε και να ζούμε στην μιζέρια των κακώς κειμένων ή να σηκώσουμε τα μανίκια και με επιχειρήματα, ιδέες και γνώσεις να αναζητήσουμε τις καλύτερες λύσεις για τα προβλήματα, τις προκλήσεις-δοκιμασίες της καθημερινότητας μας.
Αν κατορθώσουμε λοιπόν να αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα προτάσσοντας λύσεις και όχι επαναλαμβάνοντας με χιλιάδες διαφορετικούς τρόπους το πρόβλημα, αν είμαστε ανοιχτοί για καινούργιες ιδέες και καταφέρουμε να εξελίσσουμε διαρκώς τις πολιτικές μας πεποιθήσεις και αν καταφέρουμε να σεβόμαστε την προσωπικότητα και τις ιδέες του συνανθρώπου μας και προπαντός αν αρχίσουμε να ακούμε (σε βάθος) αυτά που μας λέει ο συνομιλητής μας, τότε πιστεύω ότι η πολιτική παιδεία θα νικήσει τον πολιτικό κανιβαλισμό.
Άκουσε λίγο τι σου ‘πε κι ο άλλος
ψάξε στο βάθος του λόγου το κάλος
ξέχνα για πάντα την δόλια μιζέρια
έχεις τις λύσεις στα δυο σου τα χέρια
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
